Gamlar Þjóðhátiðarmyndir úr Herjólfsdal

Þessar gömlu fræbæru myndir frá þjóðhátíðí Eyjum á og lánaði mér Sigurgeir Jóhannsson kokkur m.m. ég set hér inn fleiri myndir frá honum á næstunni. 

 

 

Nýr Gúmmíbjörgunarbátur frá Víking og nýr litur

 Í dag fór ég í heimsókn í fyrirtækið Víking Björgunarbúnaður, en þangað er alltaf gaman að koma og skoða allan þann björgunarbúnað sem þar er á boðstólum, og ræða við Einar og strákana sem þarna vinna. Víking er alltaf að þróa sinn björgunarbúnað og oft að koma með nýungar. 

Á meðfylgjandi myndum má sjá nýja gerð af 16 manna gúmmíbjörgunarbát sem eru ekki með toppinn á miðju þakinu heldur til hliðar.  Þetta gerir það að verkum að mun léttara er að rétta gúmmíbátinn við. Einn maður getur rétt bátinn við ef hann lendir á hvolfi þó maðurinn sé lítill og léttur. Eða eins og einn starfsmaðurinn sagði sem sýndi mér nýja gummíbjörgunarbátinn:, það þarf ekki hundrað kílóa mann til að rétta þennann gúmmíbát. Fleiri breytingar hafa verið gerðar, t.d betra  aðgengi upp í bátinn.

  

 Betra aðgengi að inngangsopi gúmmibjörgunarbátsins

 

 

Önnur breyting sem verið er að gera hjá Víking er að breyta litnum á Gúmmíbátunum og reyndar björgunarvestum og björgunargöllum einnig, nú eru þei gulir. Þetta er gert vegna þess að talið er að guli liturinn sjáist mun betur á sjónum, þetta er líklega rétt ávörðun eða hvað finnst mönnum þegar þeir sjá samskonar gúmmíbát með gamla litnum við hliðina á þeim gula.

 

Það eru mjög stórir ballestpokar á þessum gúmmíbjörgunarbátum, þeir sjást vel á þessum myndum. 

 

 

 

Óvenjuleg flugvél á Reykjavíkurflugvelli í dag

 

Þessi flugvél var á Reykajavíkurflugvelli í dag, hún minnir mann einhvernvegin á pöddu.

 

Hreyflarnir snúa aftur sem er óvanalegt og pustið frá hreyflunum virðist fara í gegnum hreyfilspaðana. Hún er með sæmilega stóra aðalvængi  en óvenjulega vængi á stéli og svo er hún með smávængi fremst á nefinu. Ég hef aldrei séð svona vél á Reykjavíkurflugvelli áður, alltaf gaman að skoða flugvélarnar á Reykjavíkurflugvelli.  

 

 

 

 

Þessi var líka stödd á flugplaninu við Loftleiðahótelið. 

 

 

Lítið úthald

Frétt af mbl.is

Mótmælandinn farinn úr Hval 8
Innlent | mbl.is | 5.6.2014 | 19:17
Þýskur ferðamaður, sem kom sér fyrir á útsýnispalli hvalveiðiskipsins Hvals 8 í Reykjavíkurhöfn, til þess að mótmæla veiðum Íslendinga á langreyði virðist hafa yfirgefið skipið. Það má sjá á mynd sem blaðamaður mbl.is tók af skipinu í kvöld. 

 Askoti hefur hann lítið úthald þessi mótmælandi, ætlaði hann ekki að vera þarna í tvo sólarhringa. Þetta var sterkur leikur hjá þeim á Hval að leyfa honum bara að hanga í tunnunni eins lengi og hann vildi. Hann hefur líklega haldið að hann yrði fjarlægður með látum frá borði.

Mótmælandinn farinn úr Hval 8

Öryggismál JC-Vestmannaeyjar

Öryggismál þurfa helst mikla umræðu.

 

 

 Öryggismál útgefandi J.C. Vestmannaeyjar

Hvernig getum við vakið upp aftur áhuga manna á Öryggismálum. Það er eins og almenningur og þá sérstaklega fjölmiðlar hafi nánast engan áhuga á umfjöllun um öryggismál yfirleitt, þá á ég bæði við til sjós og lands. Kannski er ekki rætt um sjóslysin vegna þess að dauðaslysum á sjó hefur fækkað verulega á síðustu árum, voru að meðaltali 2 á ári á síðustu 10 árum.

það er mikill misskilningur að nú sé ekki mikil  ástæða til að vera að hugsa um öryggismálin, þetta sé allt komið á breiðu götuna og allt í fína lagi. Á síðustu 10 árum eru á meðaltali 67 slys sem koma til Rannsóka nefnadar Samgöngustofu sjá meðfylgjandi mynd.

Að mínu mati sem ég byggi á staðreyndum, hafa öryggismál sjómanna farið aftur á bak síðustu ár því miður, og gæti ég nefnt hér mörg dæmi um það og skrifa kannski um það síðar.

Ég sakna þess að Vestmannaeyingar skuli ekki vera meira áberandi í þessum málum, því Eyjamenn voru í tugi ára í forustu hvað öryggismál varðar, og áttu stórann þátt í því að fækka slysum á sjómönnum.

Það er gaman að rifja upp þessi ár þegar áhuginn var sem mestur í Eyjum og lesa greinar um þá baráttu sem Eyjamenn háðu til að koma í gegn ýmsum nýungum sem stuðluðu að fækkun slysa á sjó og í landi.

Eitt af því sem mér er minnistætt frá þessum árum er útgáfa á blaði sem gefið var út 1987, blaðið hét einfaldlega ÖRYGGISMÁL og var gefið út af JC- Vestmannaeyjar. Þarna eru öryggismálin rædd frá öllum hliðum, þetta var glæsilegt framtak J.C. Vestmannaeyjar og þeim til mikils sóma. Þeir sem skrifa greinar í blaðið eru:

Bæjarstjórinn, Arnaldur Bjarnason

Öryggi á sjó, Friðrik Ásmundsson

JC til Öryggis, Guðrún Erlingsdóttir

Umferðaþunginn mikli, Geir Jón Þórisson

Slökkviliðið. Elías Baldvinsson

Með lögum skal, Ágúst Birgisson

Vökull. Sofðu áhyggjulaus , Benóný Gíslason

Um málefni Sjúkrahússins, Björn Í. Karlsson

En tæki eru ekki allt, Hjálparsveit skáta.  Höfund vantar

Öryggistrúnaðarmenn Vinnueftirlit ríkissins, Höskuldur Kárason

Kveðja frá Eykyndli, Rósa Magnúsdóttir

Betri búnað, Stjórn Björgunarfélags Vestmannaeyja

Almannavarnir Vestmannaeyja, Arnaldur Bjarnason

Eru lagnirnar í lagi Rafveita Vestmannaeyja, Vantar höfund.

Ljós í myrkri, Óskar J. Sigurðsson  vitavörður Stórhöfða

Stöð til Öryggis, Félag farstöðvareigenda, Magnús Hlynsson FR 2001

Búnaður Gúmmíbjörgunarbáta og leiðbeiningar um notkun þeirra. Verslunarráðuneytið ?

 

Sem sagt frábært blað sem JC – Vestmannaeyjar gaf út og er örugglega einsdæmi hér á landi. Þetta blað hef ég geymt vel og passað að glata því ekki.

 Á myndinni sést hverjir voru þarna í blaðstjórn

Skipshöfnin á Engey vertíðina 1969

Á bryggjuspjalli í Eyjum

Á bryggjuspjalli í Eyjum fyrir nokkrum árum, ekki man ég hver sendi mér þessa mynd. 

Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2014 komið í Grandakaffi

Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2014 er komið út með fjölbreyttu efni að vanda, að venju er blaðið skeytt fjölmörgum myndum  úr starfi og leik sjómannssins og að sjálfsöðu þeirra sem tengjast sjónum. Blaðið er selt í Grandakaffi við Grandagarð í Reykjavík.

Ritstjóri blaðsins sem fyr  er Júlíus  G. Ingason

 

 

 

 

Sigurður Rúnar Gíslason eigandi á Grandakaffi heldur hér á Sjómannadagsblaði Vestmannaeyja , eins og sést á myndinni þá er blaðið nú í fyrsta sinn í stærra broti en áður, sem gefur meiri möguleika á að koma fyrir efni og myndum.

Þess má geta að Sigurður Rúnar á stórafæli á morgun verður sjötugur, við óskum honum til hamingju með daginn. 

 

 

Alltaf gaman á Flugsýningunni í Reykjavík

 Það er margt að skoða á Reykjavíkur flugvelli og skemmtilegt að hitta fólk og spjalla.

 

 

 Sigmar Benóný og Magnús Orri Óskarssynir í þyrlunni hjá Gilla frænda

 

 

 

 

 

 

Nú líður að Sjómannadegi, verum vakandi Sjómenn

Sjómannadagurinn er ekki hátíð hafsins. 

 Í Vestmannaeyjum er Sjómannadagurinn  einn skemmtilegasti hátíðardagur ársins og við peyjarnir sem áttum   sjómenn  sem feður sem og aðra  ættingja vorum svo sannarlega stoltir af því að tengjast þeim og þar með Sjómannadeginum. Þegar ég síðar gerði sjómennskuna að ævistarfi mínu, gerði ég mér fljótt grein fyrir því að þessi dagur er miklu meira en skemmtun  í tvo daga.

Sjómannadagurinn er órjúfanlegur hluti af stéttarbaráttu og kynningu á starfi sjómanna. Í Vestmannaeyjum má segja að allir tengist sjómönnum á einn eða annan hátt eins og víða í útgerðarbæjum landsins.  Á Sjómannadaginn kynnum við sjómannsstarfið, minnumst þeirra sem hafa látist og sérstaklega þeirra sem látist hafa í slysum á sjó, heiðrum  aldna  sjómenn og ekki hvað síst gerum við okkur glaðan dag með fjölskyldum, vinum og skipsfélögum. Sjómannadagsráð Reykjavíkur og Hafnarfjarðar  sér Sjómannadaginn öðrum augum, ekki sem  Sjómannadag  heldur sem dag hátíðar hafsins. Það er óskiljanlegt að sjómenn skuli ekki mótmæla því að Sjómannadagurinn skuli vera tekinn eignarnámi og nefndur Hátíð hafsins í Reykjavík með vitund og vilja  stærstu sjómannafélaga landsins.

Hafið hefur tekið líf margra sjómanna sem voru  ættingjar okkar, vinir og skipsfélagar. Þess má geta til fróðleiks að á árunum 1962 til 1992 árin sem undirritaður  stundaði sjó frá Vestmannaeyjum, fórust 58 sjómenn sem voru á bátum frá Eyjum, og eru þá taldir með þeir Eyjasjómenn sem fórust og stunduðu tímabundið sjó annarsstaðar á landinu á sama tíma. Þessi tala um dauðaslys á sjó er mun hærri og skiptir hundruðum ef taldir eru allir þeir sjómenn sem fórust á þessu tímabili.                                                                                         Það er eitt af markmiðum Sjómannadagsins að minnast þessara manna, og er minningarathöfn við minnisvarðann við Landakirkju ein eftirminnilegasta stund Sjómannadagsins í Vestmannaeyjum . Finnst mönnum það viðeigandi að minnast þeirra sjómanna s

em farist hafa á hafi úti og margir þeirra gista hina votu gröf, á degi sem kallaður er Hátíð hafsins? Að mínu viti er þetta fráleitt og móðgandi fyrir íslenska sjómenn. Þessi gjörningur Sjómannadagsráðs er farinn að smita út frá sér og sjómenn í hugsunarleysi farnir að breyta nafni dagsins.

Í Þorlákshöfn þar sem flest snýst um sjóinn, hafa þeir á síðustu árum apað þetta eftir Reykjavíkurfélögunum og uppnefna Sjómannadaginn sinn Hafnardaga. Sjómenn gera sér ekki grein fyrir því hvað Sjómannadagurinn er sjómönnum mikilvægur hvað varðar kynningu á starfi sjómanna, hann er okkar hátíðisdagur, ekki hátíð hafsins. Í lögum um Sjómannadaginn segir m.a: Við tilhögun Sjómannadagsins skulu m.a. eftirfarandi markmið höfð að leiðarljósi:

1. Að stuðla að því að Sjómannadagurinn skipi verðugan sess í íslensku þjóðlífi.

2. Að efla samhug meðal sjómanna, hinna ýmsu starfsgreina sjómannastéttarinnar og stuðla að nánu samstarfi þeirra.

3. Að heiðra minningu látinna sjómanna, þá sérstaklega þeirra sem láta líf sitt vegna slysfara í starfi.

4. Að heiðra fyrir björgun mannslífa og farsæl félags- og sjómannsstörf.

5. Að kynna þjóðinni áhættusöm störf sjómanna og mikilvægi starfanna í þágu þjóðfélagsins.

Eitt af lagaskyldum Sjómannadagsráðsins er líka: „Að beita sér í fræðslu og menningarmálum er sjómannastéttina varða og vinna að velferðar- og öryggismálum hennar.“                                                                                                                             Með því að uppnefna Sjómannadaginn Hátíð hafsins er ekki verið að stuðla að því að Sjómannadagurinn skipi verðugan sess í íslensku þjóðlífi, því síður eflir það samhug sjómanna eða kynnir þjóðinni áhættusöm störf þeirra og mikilvægi.    

                                                                                                                             Engan starfandi sjómenn hef ég hitt sem er ánægður með þessa nafnbreytingu. Nokkrir segja þetta afleiðingu þess að sum af stéttarfélögum sjómanna hafa verið sameinuð stórum landfélögum og þar með hafa tekið völdin menn sem hafa lítinn skilning og takmarkaðan áhuga á sjómannsstarfinu. Forustumenn í stéttarfélögum sjómanna í Reykjavik hafa sagt mér  að ef Faxaflóahafnir hefðu ekki tekið þátt í kostnaði við hátíðahöld Sjómannadagsins, hefði dagurinn sennilega lagst af. Hefur stjórn Faxaflóahafna þá sett þau skilyrði til styrkja, að nafn Sjómannadagsins verði þurrkað út og breytt í Hátíð hafsins? Samþykkti Sjómannadagsráð þessa nafnbreytingu                                                                                                                        Hvað vakir fyrir þeim 34 stjórnarmönnum sjómannafélaga og stjórn Faxaflóahafna að vilja breyta nafni Sjómannadagsins? Hvers vegna má hann ekki heita sínu rétta nafni Sjómannadagur ?.. Er þetta kannski einn liðurinn enn til þess að þagga niður í sjómönnum?.Allir hugsandi sjómenn hljóta að sjá að þessi breyting á nafni Sjómannadagsins er niðurlægjandi fyrir sjómannastéttina.

Sigmar Þór Sveinbjörnsson
 Stýrimaður.