Áhöfnin á Gullborgu VE

Stundum fær maður uppbyggjandi tölvupóst

Sá sem varðveitir Ég ólst upp á árunum 1940 – 1950 hjá raunsæum foreldrum.Móður, Guð varðveiti hana, sem þvoði álpappírinn eftir hverja notkun og notaði aftur. Hún var sönn endurvinnslu drottning áður en þeir höfðu fundið upp nafnið endurvinnsla.Föður, sem var glaðari yfir að hafa lagað skóna sína heldur en að kaupa nýja.Hjónabandið var gott, draumarnir raunhæfir. Bestu vinirnir bjuggu varla húsalengd í burtu. Ég get séð þau núna, pabbi í buxum og í bol og mamma í hversdags fötum, með sláttuvélina í annarri hendi og viskustykkið í hinni. Þetta var á þeim tíma sem gert var við hlutina. Faldurinn á gardínunni, útvarpið í eldhúsinu, útihurðin, hurðin á ofninum og hversdags fötin. Hluti sem við höldum upp á. Þetta var líf sem stundum gerði mig brjálaðann. Alltaf að gera við, borða, endurvinnsla. Ég vildi bara vera ánægður, eiga nóg, kasta hlutum, vitandi að alltaf er til meira.En svo dó mamma, á þessari heiðskýru sumarnótt í hlýju sjúkrastofunni, ég var snortinn sársauka, vitandi að það var búið. Stundum hverfur það sem okkur er kærast og kemur ekki aftur. Á meðan við höfum það hjá okkur er best að þykja vænt um það, hlúa að því, laga það þegar það bilar og lækna það þegar það veikist. Það á við um hjónabandið, gamla bíla og börnin með slæmar einkunnir, hundinn með bilaða mjöðm, nöldrandi foreldra og tengdaforeldra.Við varðveitum þetta, vegna þess að það er þess virði, við erum þess virði. Sumt geymum við eins og besta vininn sem er fluttur og bekkjarfélagann sem við ólumst upp með. Það er bara þannig að sumt gefur lífinu gildi eins og fólk sem er okkur mjög kært, við viljum hafa það nálægt okkur.Ég fékk þetta frá einhverjum sem heldur að ég sé hirðusöm, því hef ég sent þetta til þeirra sem ég held að hugsi eins.Nú er komið að þér að senda þetta til þeirra sem hlúa að lífi þínu. Góðir vinir eru eins og stjörnur, þú sérð þær ekki alltaf en þú veist af þeim og þær eru alltaf til staðar. Hlúðu að þeim. Tíu hlutir sem Guð mun ekki spyrja á tilteknum degi:

1. Guð mun ekki spyrja hvernig bíl þú keyrðir, heldur hversu margir fengu far með þér sem ekki áttu bíl.
2. Guð mun ekki spyrja hversu margra fermetra hús þitt var, heldur hversu marga þú bauðst velkomna inn.
3. Guð mun ekki spyrja þig um fötin sem héngu í fataskápnum, heldur hversu marga þú fataðir.
4. Guð mun ekki spyrja hversu há laun þú hafðir, heldur hvort þú hafðir gert einhverjar málamiðlanir til að öðlast launin.
5. Guð mun ekki spyrja um hvaða starfsheiti þú hafðir, heldur hvort þú hafir unnið vinnuna eftir bestu getu.
6. Guð mun ekki spyrja hversu marga vini þú áttir, heldur vinur hve margra þú varst.
7. Guð mun ekki spyrja í hvað hverfi þú bjóst, heldur hvernig þú komst fram við nágrannana.
8. Guð mun ekki spyrja um litarhátt þinn, heldur hvernig persóna þú varst.
9. Guð mun ekki spyrja af hverju þú varst svona lengi að leita að frelsinu, heldur mun hann taka þig með gleði inn í þær vistaverur á himnum sem hann hefur búið þér en ekki að hliði heljar.
10. Guð þarf ekki að spyrja þig hversu mörgum þú sendir þetta, hann veit nú þegar þína ákvörðun.

 Með bestu kveðju /venlig hilsen
Harpa Sigmarsdóttir

Eldgosið 1973

 

 Vestmannaeyjahöfn 1973.

Myndina tók Jóhann Pálsson, þarna sést gosið í Eldfelli frá Friðarhöfn.

Vinnslustöðin og vigtin hjá Torfa Haralds er til vinstri á myndinni.

 

 

 

 

Gamli Lóðsinn við hafnargarðin

Gamli Lóðsinn er hér á leið til hafnar í Eyjum, þetta skip reyndist sjómönnum í Eyjum Vel.

Þrjár fallegar myndir frá Heymaey

 

 Myndirnar tók Jóhann Pálsson, þær sýna Heymaey bæði fyrir og eftir eldgosið 1973.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Herjólfsdalur í vetrarbúningi

 

Herjólfsdalur að vertarlagi snjór yfir öllu, dalurinn er ekki síður fallegur á veturna.

 Dalfjall og Blátindur og neðst í hægra horninu er Fjósaklettur, þar sem brennan er staðsett á þjóðhátíð og flegeldasýning .

 

Þjóðhátíðarmyndir

 Hér koma tvær Þjóhátíðarmyndir sem Jóhann Pálsson tók.

 

Nú hef ég fengið athugasemd hér fyrir neðan frá frænku minni Höllu Pétursdóttir, sem fræðir okkur á því að þessi mynd sé frá árinu 1966, Takk kjærlega fyrir þetta Halla.

 Glæsileg Víkingaskip sennilega á þjóðhátíð hjá Týr 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ljóð eftir Sigurbjörn Sveinsson 

Ó hvar um alla veröld víða

svo vegleg sönghöll finnst,

sem hér í skjóli hárra hlíða

í Herjólfsdalnum innst ?

Þar kátir fuglar kvaka

frá klöpp og sjó,

og breiðum vængjum blaka

í bjargató.

 

Hér syngur hver með sínum rómi

og sólin roðar tjöld

og dalur fyllist fögrum hljómi

um fagurt sumarkvöld

og börn með ljúfu lyndi

Þar leika sér.

Hvar er að finna yndi,

ef ekki hér ?

 

 

 

 

 

                                                                   

Íþróttaálfurinn

Matthías Gíslason er hér að leika listir íþróttaálfsins og er bara flottur í þessum stellingum.

Byggðasafnið í Garðinum er til fyrirmyndar

Á sunnudaginn fórum við hjónin í Garðinn þar sem þessi glæsilegi viti er staðsettur, hann heitir Garðskagaviti og er byggður 1944, ljóshæð vitans er 24 m. Lengra í burtu má sjá gamla Garðskagavitan sem enn er haldið við.

Þarna við vitan er Byggðarsafn Garðahrepps. Þetta safn er virkilega gaman að skoða, þarna eru gamlir bátar, líkön og fjöldin allur af gömlum vélum og því sem vélum er tengt, eins og skrúfur, öxlar og gírar af fjölmörgum tegundum.  

Hér er Kolla  og Gils Guðmundsson við einn bátinn en hann er búinn seglum og árum.

 Þó nokkur líkön eru á safninu bæði af vélskipum og segl og árabátum og svo eru þeir einnig nokkrir í fullri stærð. Mikið og gott myndasafn er þarna sem gaman er að skoða.

 Hér má sjá mikin fjölda smávéla sem allar eru eins og nýjar og margar þeirra eru gangfærar, ótrúlega vel gerðar upp og ekki rykkorn á einni einustu vél frekar en öðru á þessu safni.

 Hér má sjá netasteina og snellur eða færarúllur af gömlu gerðinni ásamt fleiri hlutum. Og ég mátti til að taka mynd af gömlu talstöðvunum og þarna á miðri mynd má sjá tæki sem kallað var TRILLIR og margir sjómenn kannast við.

 Á borðinu eru önglabúnt og  áhnýtingarstokkar sem notaðir voru til að hnýta á spaðaöngla og hamptauma, þetta notuðum við peyjarnir ( frændur mínir) í gamla daga því öðru vísi höfðum við ekki afl til að herða hnútinn á önglinum, Stjáni, Sigurjón og Matti kannast örugglega við þetta apparat. Lagningskallinn er vist með þeim fyrstu sem notaðir voru við lagningu línu, seinna urðu þeir tvöfaldir, og á honum hangir stokktré sem lína var sett upp á. Mennirnir á myndinni heita Gils og Gústi.

Þarna sá ég útvarp eins og ég átti á unglingsárum, en myndin sýnir aðeins hluta af útvarpssafninu sem þarna er og sama er að segja um símana.

Þessar myndir sýna aðeins brot af því sem á þessu safni er, það er virkilega þess virði að fara í Garðinn og skoða þetta safn, það er bæði fjölbreytt og sérstaklega snyrtilegt í alla staði. Garðbúar og starfsfólk safnsins meiga vera stolltir af þessu glæsilega Byggðasafni .

Ekki skemmir það að uppi í safninu er kaffistofa sem gaman er að komi í og njóta þess að fá sér gott kaffi og meðlæti, með útsýni út á sjóinn og nálagð við þessar fallegu vitabyggingar.

Kær kveðja SÞS

Sóknarnefndarfundur hjá Sigga Gluggasmið

 Í síðustu viku var ég staddur vegna vinnu minnar í Vestmannaeyjum, þar fór ég á skemmtilegan fund með þessum heiðursmönnum. Þar var boðið upp á kaffi og með því, ásamt fróðlegu spjalli um líðandi stund og um nánustu framtíð.

Þarna voru mættir t.f.v: Skæringur Georgsson, Helgi Georgsson, Óskar Sigurðsson, Sigurður Óskarsson formaður, Haukur Jóhannsson, Jóhann Jónsson (Listó) og Guðmundur Valdimarsson.

Það hefði verið gaman að birta hér fundargerð þessa fundar, en því miður er hún ekki gerð opinber þar sem þetta er að hluta til einkafundir.

Takk fyrir mig, hlakka til að mæta á fund við fyrsta tækifæri.

Kær kveðja SÞS