Gamlar kempur með vænan feng

 

Kempurnar Bergur í Hjálmholti og Björn á Kirkjulandi landa hér stórlúðu. Milli þeirra má þekkja Helga Sigurlásson og hæra megin Bárð Auðunsson, Óla á Landamótum og Geir son hans. Hæstan ber Ágúst Óskarsson vélstjóra og hæra megin við hann Ragnar Baldvinsson og Árna Óla Ólafsson, stýrimenn.

Myndin er úr myndasafni Friðriks Jessonar íþróttakennara m.m. og birtist í Sjómannadagsblaði Vestmannaeyja 1987

Ingibergur á Sandfelli ásamt Óskari Matt

 Ingibergur á Sandfelli héldur hér á Ingibergi Óskarsyni frænda sínum, en sá litli var skírður eftir honum. Með honum á myndinni er Óskar Matt pappi hans.

Ingibergur á Sandfelli var lengi skipstjóri í Eyjum og átti síðast bát sem hét Auður VE ef ég man rétt. Hann var góður sögumaður og man ég vel eftir að hafa hlustað á margar skemmtilegar sögur sem hann sagði okkur peyjunum þegar við heimsóttum hann  á Sandfelli.

Ingibergur var f. 16. janúar 1897 í Sjávargöti á Eyrarbakka. d. 15. janúar 1987.

Þekkir einhver þessa krakka frá Eyjum

 

Þarna held ég að Bjarnólfur Lárusson sé ásamt öðrum krökkum sem ég þekki því miður ekki, gaman væri að fá athugasemdir ef einhver þekkir hina krakkana á myndinni.

 Myndina skannaði ég úr Fréttum vikublaði 8. árgangi 16. júli 1981.

Í þessu sama blaði er sagt frá því að þjóðhátíðarnefnd Týs sé búin að ákveða verð á aðgöngmiða á Þjóðhátíðina og eigi hann að kosta 400 kr.. Börn innan fermingar og gamalmenni þurfa ekki að borga.

Krakkarnir eru í stýrishúsglugga gamla Herjólfs

Athugasemd frá Óskari skáfrænda:

Sæll Simmi. Lauga segir að þetta séu Bjarnólfur, Kiddi Gogga í klöpp, Tryggvi fóstursonur Olla málara, sá hálfi á myndinni sennilega Örvar flutti frá Eyjum ungur.

Nýr bátur frá Trefjum Tryggvi Eðvarðs SH 2

 

Hér á þessari mynd má sjá nýjasta skipið frá skipasmíðastöðinni Trefjum í Hanarfirði.

Skipið heitir Tryggvi Eðvaðs SH 2 og hefur skipaskrárnúmerið 2800. Utgerðaraðili er Nesver ehf Háarifi 19 Rifi Hellisandi.

Tryggvi Eðvalds er glæasilegt skip 12,45 m að lengd  ríkulega búið tækjum og öllum nýstísku búnaði. Skipið er með Commings aðalvél sem er 359 kW

Myndirnar tók ég í Hafnarfirði á Föstudaginn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það eru allir íslendingar verðmætir

Þetta er furðulegt mat  Guðmundar Gunnarsonar á fólkinu í landinu, og formaður BHM hefur lýst sömu skoðun á íslenskum almenningi. Ég er ekki að gera lítið úr menntun en það er einnig mikilvægt að verkleg kunnatta sé metin að verðleikum í þessu landi. Mér er spurn, eru lögfræðingar og viðskiptafræðingar sem áttu stórann þátt í að koma landinu okkar á hausinn eitthvað verðmætara fólk en t.d. sjómenn eða verkafólk ? Ég mótmæali svona hugsunarhætti, það eru allir íslendingar jafnverðmætir og nauðsynlegir þó þeir séu á mismunandi launum.

Verðmætasta fólkið að fara

Minnigar frá löngu liðnum tíma

Minnginar frá æskuárum okkar Kristjáns V. Óskarssonar ( Stjána á Emmunni VE)

Það var ekki mikið um peninga hjá fjölskyldum okkar Stjána  á þessum árum, þegar við vor 10 til 12 ára. Þannig að ef okkur vantaði peninga þá urðum við að vinna fyrir þeim sjálfur. Það gerðum við m.a.  með því að safna  kopar, eir og blíi,  þessa málma var víða að finna á okkar fallegu Heimaey. Við vorum mikið út á Hamri bæði við gamla Þurkhúsið  en aðalega vestur á Hamri þar sem öllu sorpi bæjarins var sturtað niður í klappirnar og sjórinn tók það og bar á haf út. Þetta var áður en orðið mengun var fundið upp, en áður var einfaldlega sagt og það meint: lengi tekur sjórinn við.

Þarna í sorpinu var oft hægt að finna margt nýtilegt eins og kopar, eir og blí en það kostaði leit heilu dagana. Stundum fórum við inn í  illa læsta skúra og  hreinsuðum þar til drasl sem engin þurfti að nota. Þá var oft hægt að finna koparrör og blí niður í slipp þegar bátar voru í vélarskiptum, þá þurfti stundum að endurnýja rafleiðslur sem voru með  ónýtum blíköplum . Einu sinni sem oftar vorum við Stjáni niður í slipp að leita að kopar, eða blíi og í þetta sinn var frekar lítið að hafa. Eftir nokkra leit um slippana, kallar Stjáni í mig og segist vera búinn að finna stórt koparstykki og biður mig að koma og líta á þetta. Þegar ég kem til hans stendur hann aftan  við eldgamla trétrillu og bendir á koparstefnislegu sem er föst á bátnum en vantar í hana öxul og skrúfu.Trillann var staðsett nálægt nótabátum sem stóðu þar sem nú eru fiskiþrær Fiskimjölsverksmiðunar. Það var strax hafist handa við að reyna að ná stykkinu úr bátnum en gekk brösuglega, við fórum því upp í Leó kró að ná okkur í verkfæri sem var að mig minnir skiptilykill og kúbein. Við vorum síðan eilífðartíma að brasa við að ná stefnislegunni úr en það hafðist á endanum. En við vorum svo óheppnir að þegar við vorum loksins búnir að ná stykkinu úr bátnum, kom eigandi bátsins Stebbi á Sléttabóli hálfhlaupandi niður í slipp og kallaði til okkar: Hvað eruð þið að eyðilegga bölvaðir ormarnir ykkar ?  Okkur brá náttúrulega þegar við sáum kallinn koma, höfðum reyndar ekki hugmynd um að hann ætti trilluna, en við tókum stefnisleguna og gátum auðveldlega hlaupið kallinn af okkur því hann var kominn nokkuð við aldur, sennilega á svipuðum aldri og við erum í dag. Við komust svo óséðir upp í Leó kró og settum koparstykkið í safnið. Siðan fórum við heim. Við hefðum líklega ekki tekið þetta úr trillunni ef við hefðum vitað hver átti hana, því Stefán var gamall nágranni okkar þegar við bjuggum á

Brekastignum og við fengum stundum í vondum veðrum að vera inni á verkstæði hjá honum þegar hann var að smíða trillubáta í skemmu heima hjá sér á Skólaveginum, hann var góður við okkur peyjana.

Ég var nýkominn inn úr dyrunum heima  þegar amma gamla sendi mig niður í Hafnarbúð sem var sjoppa niður við Strandveg, þar sem seinna var málningarbúð Gísla og Ragnars og nú aðsetur Frétta,  þar átti ég að  kaupa Roy sigarettur. Þegar ég kem út úr Hafnarbúðinni, kemur lögreglubillinn Græna María keyrandi eftir Strandveginum og stoppar við sjoppuna, tveir lögregluþjónar koma út úr bílnum. Þegar ég sé þá, ætla að hlaupa upp sundið hjá Smið hf  (þar sem nú er aðsetur Frétta)  þá kalla löggurnar í mig og segast vilja fá mig upp á Lögreglustöð. Þangað fóru þeir með mig skithræddan og skjálfandi á beinunum. Þegar þangað kom var mér tilkynnt að sonur Óskars Matt og ég hafi verið kærðir fyrir að stela koparstefnislegu úr trillu niðri í Sælaslipp. Málið var að lögreglan ruglaði saman frændum mínum þeim Matta, Sigurjóni og Stjána og tóku því mig því þeir vissu að við frændurnir vorum allaf saman.

Ég var nú færður í réttarsalinn og yfirheyrsla hófst með þessum orðum: Mættur er í sakadómi Vestmannaeyja Sigmar þór Sveinbjörnsson vegna kæru um  þjófnað á koparstykki sem tekið var úr trillu í Sælaslipp. Mætti er áminntur um sannsögli.  Rannsóknarlögreglumaðurinn pikkaði þetta allt upp á ritvél með einum putta og er mér enn minnistætt pikkið í ritvélinni. Ég byrjaði náttúrulega á því að þræta fyrir að hafa verið þarna niðurfrá sagði vera saklaus, ég hefði verið heima hjá mér á þessum tíma þegar þessu var stolið.

Eftir stutt réttarhöld kom babb í bátinn, nú birtist í dyrum réttarsals sjalfur Stefán á Sléttarbóli  til að bera kennsl á mig sökudólginn sem sat skíthræddur fyrir framan rannsóknarlögreglumanninn, hann þóttist strax þekkja mig og sagði : "já þetta er strákurinn ég þekki hann á fötunum".

Ég gafst upp að þræta og varð nú að viðurkenna brotið. Rannsóknarlögreglumaðurinn stakk upp á því að gerð yrði dómsátt í þessu alvarlega þjófnaðarmáli, sem fólst í því að við Kristján skiluðum koparstykkinu og þar með yrði málið látið niður falla. Ég var fljótur að samþykkja það og var afskaplega feginn þegar mér var sleppt  úr haldi. Sem betur fer var fólkinu mínu ekki gert viðvart um þetta sakamál, löggurnar í Eyjum voru ekkert að hlaupa með svona mál í uppalendur eða foreldra, þetta var ég lögreglunni óendanlega þakklátur fyrir. Við Stjáni skiluðum síðan fína koparstykkinu sem við höfðum haft svo mikið fyrir að ná úr trillunni hans Stefáns.  Stjáni slapp alveg, þeir létu næja að taka mig fyrir. Kristján frændi minn  hló bara að þessu öllu saman enda slapp hann alveg við að vera tekinn til fanga á Lögreglustöð Vestmannaeyja.

Ég gerði mér grein fyrir því seinna þegar ég var orðin fullorinn, hvað þetta voru í raun góðar löggur í Eyjum þeir skildu vel þessi bernskubrek okkar peyjana. Margir af þessum mönnum urðu góðir vinir okkar alla tíð og er þar fremstur í flokki Sigurgeir Kristjánsson sem maður leitaði oft til með hin ýmsu mál þegar maður var í vandræðum. Bessuð sé minnig þeirra

 

Myndir: Lögregluliðið í Eyjum á þessum tíma ásamt lögreglubílnum Grænu Maríu.Bræðurnir Matti , Sjáni , og Sigurjón, Sigurgeir á vaktinni.

 

Kær kveðja

Sigmar Þór Sveinbjörnsson

Glímt við stórlúðu

 

Glímt við stórlúðu um borð í togaranum Erling GK árið 1977.

Björgvin Sigurjónsson sendi mér þessa úrklippu af  sjómönnum sem eru að glima við að setja stórlúðuna niður í lest.

Á myndinni er t,f.v: Kúti (Björgvin), Óli og Deddi.

Þessa skemmtilegu mynd tók Kristinn Benidiktsson

Ásver VE 355 á landleið

 

Það gefur á bátinn við suðurströnd Íslands

Á myndinni er Ásver VE 355 á landleið með fullfermi af loðnu á vertíðinni 1973. Þarna sýpur hann vel innfyrir stjórnborðslunningu. það er ekki alltaf auðvelt að koma aflanum til hafnar þegar bræla er á miðunum.

Myndina tók vinur minn Torfi Haraldsson en hann er góður ljósmyndsri.

Skemmtilegt að koma á vigtina til Torfa

 Síðustu tvo daga hef ég verið í Vestmannaeyjum að vinna, þar sem ég var að skoða skip, öryggisbúnað við höfninni og Gúmmíbátaþjónustu Vestmannaeyja.

Veður í Eyjum hefur verið fábært þessa daga og sérstaklega var það  fallegt í dag. Þó Vestmannaeyjar séu að manni finnst fallegastar á sumrin þá geta komið svona dagar með þessa ótrúlega fallegu liti í fjöll og eyjarnar í kring, þetta gerist þegar sólin er svona lágt á lofti. Á heimleiðinni í flugvélinni var allur sjóndeildarhringurinn rauður og ótrulega fallegt að horfa yfir Eyjarnar.

Í dag gaf ég mér tíma til að heimsækja Torfa vin minn  á vigtinni og þá skemmtilegu menn sem þar venja komur sínar. Þegar ég kom inn var mér tilkynnt að ég vari áheyrnarfulltrúi sennilega með málfrelsi, því mér var ekki meinað að taka þátt í umræðum.  Eins og myndin sýnir þá eru þetta sérstaklega skemmtilegur hópur manna sem segir skemmtilegar sögur af mönnum og málefnum. Þið ráðið hvort þið trúið því eða ekki en það var ekki tekin til umræðu Landeyjarhöfn. Gott kaffi var þarna á boðstólum.

Þeir sem eru á myndinni eru t.f.v; Þór Vilhjálmsson, Snorri Jónssin, Óskar Þórarinsson, Sigmar Þ. Ólafur Ragnarsson bloggvinur minn. Á myndina vantar Torfa Haraldsson, Bervin Oddson og Eirik Þorsteinsson en allir þessir menn komu í kaffi og spjall þennan tíma sem ég staldraði  við í húsinu við  Friðarhöfn.

Torfi og félagar ég þakka ykkur kærlega fyrir gott kaffi og skemmtilega samverustund í dag, hlakka til að koma aftur til Eyja svo ég geti komist aftur á fund í litla húsið í Friðarhöfn.

Kær kveðja úr Kópavogi SÞS 

Baráttan við bretana um þorskinn

 

Þessar myndir eftir sigmund eru skannaðar ú Sjómannadagsblaði Vestmannaeyja 1976 og eru frá því að við háðum þorskastríð við breta.