Minningarbrot frá vetrarvertíð 1966 eða 1967

Skemmtilegar sögur frá vetrarvertíð í Vestmannaeyjum

Það var á vetrarvertíð að mig minnir 1966, ég var  vélstjóri á Leó Ve 400. Það var búið að vera gott fiskirí í netin og mikið að gera hjá sjómönnum og verkafólki í Vestmannaeyjum. Fiskurinn var nálægt Eyjum þannig að við komum inn til löndunar á kristilegum tíma. Með okkur var Færeyingur hörkuduglegur náungi eins og allir færeyingar sem ég hef kynnst. Hann tók mikið í vörina og hafði alltaf krukku af neftóbaki í netaspilkoppnum og jós tóbakinu með þumalputtanum upp í munninn þegar færi gafst. Eitt kvöldið þegar búið var að landa kom þessi maður til Óskars Matt skipstjóra og spurði hvort hann gæti fengið frí í löndun daginn eftir. Óskar var nú ekki vanur að gefa mönnum frí nema brýna nauðsin bæri til. Hann spurði því manninn hvað hann ætlaði að gera við frí um hávertíð. Færeyingurinn  hikaði smástund  en sagði svo dálítið vandræðalegur að hann ætlaði að gifta sig. Óskar hafði gaman af þessu og sagðist gefa honum frí þegar þeir kæmu í land næsta dag, lofaði meira að segja að reyna vera snemma í landi sem var frekar óalgengt á Leó .
Um morguninn var farið snemma á sjó og byrjað að draga, en nú kom babb í bátinn, netin voru bókstaflega full af fiski svo við fylltum lestina, mig minnir að við höfum fengið um eða yfir 40 tonn þennan dag. Við komum inn rétt eftir kvöldmat og við byrjuðum  að landa fiskinum. Færeyingurinn spurði okkur strákana hvort hann ætti að hætta við fríið fyrst við hefðum fiskað svona mikið? Allir voru sammála um að hann ætti að halda sínu striki, þannig að hann fór heim til sinnar tilvonandi eiginkonu. Við byrjuðum aftur á móti að landa fiskinum en það tekur töluverðan tíma að landa og þrífa. Eftir að hafa verið í löndun í nokkurn tíma, birtist færeyingurinn niður á bryggju kominn í drullugallann aftur. Við urðum steinhissa á að sjá hann og spurðum hvort hann hafi hætt við giftinguna. Nei Nei gamli þetta er búið ég er giftur. Þar með fór hann í slorgallann og ofan í lest og landaði með okkur þeim afla sem eftir var í lestinni. Þessi saga sýnir hvernig tíðarandinn  var á þessum árum það var ekki verið að ákveða giftingu með fleiri ára fyrirvara og jafnlöngum undirbúningi, ekki man ég betur en að þetta hjónaband hafi blessast vel.