Vinsamleg tilmæli

  Vinsamleg tilmæli 

Ég veit – er ég dey – svo verð ég grátinn

þar verðurðu eflaust til taks.

En ætlirðu blómsveig að leggja á mig látinn

-          þá láttu mig fá hann strax.

 

Og mig, eins og aðra, sem afbragðsmenn deyja,

í annálæa skrásetur þú.:

Og hrós um mig ætlarðu sjálfsagt að segja

en – segðu það heldur nú.

 

Og vilji menn þökk mínum verðleikum sýna

þá verður það eflaust þú.

sem sjóð lætur stofna í minningu mína

en mér kæmi hann betur nú.

 

Og mannúðarduluna þekki ég þína,

sem þenirðu dánum í hag

En ætlirðu að breiða yfir brestina mína

Þá breidd” yfir þá í dag.

 Heiðrekur Guðmundssonfrá Sandi

Brynjólfur Einarsson skipasmiður m.m.

Tilvalið efni í Rukkara. 

Ég hafði lengstum líkamsburði smáa

og litlum hefi afrekum að flíka

en drottinn gaf mér drjúgan skammt af þráa

og dálítið af þolinmæði líka.

 

Um stöðuval ég stöðugt óð í villu

til starfa sitt hvað læði því og kann.

Hef nú loksins lent á réttri hillu

labba um og rukka náungan.

 

Bæði reitir rukkarinn

ríkismenn og fátæklinga

hann er nú að heimta inn

hlandskuldir og blóðpeninga.

 

 Ort af Brynjólfi Einarsyni skipasmið er hann var rukkari

 hjá  Vestmannaeyjabæ og Sjúkrahúsi Vestmannaeyja.

Brynjólfur var f. 7. júni 1903 d. 11. april 1996 hann var skipasmiður og bæði teiknaði og smíðaði skip.

                  

Á myndinni  er  Brynjólfur Einarsson  og Gísli sonur hans

kær kveðja SÞS

Öryggismál sjómanna. Engin dauðaslys á Sjómönnum á árinu 2008

 

Engin dauðaslys á Sjómönnum á árinu 2008

Hvers vegna hefur dauðaslysum fækkað á sjó? Ég hef reynt að finna svarið við þessari spurningu og eftirfarandi er afraksturinn.

Skýrslur og tölfræðin sýna að dauðaslysum hefur fækkað verulega á síðustu áratugum og að ekkert dauðaslys varð á árinu 2008. Því miður er ekki hægt að segja sömu sögu um önnur slys sem verða á sjó þó árangur hafi einnig verið í fækkun þeirra slysa.

Það hefur orðið mikil breyting á viðhorfi sjómanna og útgerðarmanna til öryggismála. Má það meðal annars þakka Slysavarnarskóla sjómanna, útgáfustarfsemi almennt á síðustu árum, áætlun um öryggi sjófarenda og ekki síst fjölmiðlum sem hafa gegnum árin fjallað ítarlega um þennan málaflokk.

Það er eðlilegt að menn sem áhuga hafa á slysavarnarmálum velti fyrir sér hver sé ástæðan fyrir þessari fækkun dauðaslysa. Margir hafa lagt hönd á plóginn til að fækka þessum sjóslysum á síðustu 20 til 30 árum. Það er rétt að hafa í huga þegar rætt er um fækkun slysa á sjó að það er ekki einn aðili eða einn hópur manna sem á heiður af þessum árangri.

 

Það er sanngjarnt að minnast þeirra sem markað hafa leiðina og má þar nefna Slysavarnarfélagið með sínum duglegu kvennadeildum og björgunarsveitum, hönnuði að nýjum björgunarbúnaði og ekki hvað síst allan þann fjölda manna sem barist hafa fyrir bættu öryggi sjómanna. Þetta fólk hefur lagt á sig mikið starf á undanförnum áratugum og margir í sjálfboðavinnu. Margt af þessu fólki er fallið frá en engu að síður skulum við minnast þess sem það gerði til að bæta öryggi okkar sjómanna.

 

Áhugamenn um slysavarnir eru stanslaust að hugsa um öryggismál sjómanna og reyna að finna lausnir til að fækka slysum. Það er ótalmargt ólokið í þeim efnum. Hafa ber í huga að í langflestum tilfellum hafa sjómennirnir sjálfir og áhugamenn um öryggi sjómanna fundið upp þau öryggistæki sem fækkuðu mest alvarlegu sjóslysunum á undanförnum árum.

Landhelgisgæslan (Lhg.). Þegar fækkun dauðaslysa á sjó ber á góma kemur fyrst upp í hugann Landhelgisgæslan. Landhelgisgæslan á mjög stóran þátt í að bjarga sjómönnum frá alvarlegum slysum og dauða enda hefur hún haft á að skipa frábærum sjómönnum, flugmönnum og flugliðum. Þyrlusveit Lhg. hefur unnið ótrúleg björgunarafrek og hefur hróður þyrluáhafna aukist til muna eftir að Lhg. fékk stærri og kraftmeiri þyrlur eins TF-LÍF en hún kom til landsins 1995.

Í samantekt hjá flugdeild Lhg. kemur fram að frá árunum 1999 til 2008 eða í 10 ár hafa þyrlurnar bjargað 203 sjómönnum úr sjó eða frá skipum og er þá meðtaldir þeir sem sóttir hafa verið veikir eða slasaðir um borð í skip á hafi úti. Þyrlusveitir Lhg. hafa því bjargað að meðaltali rúmumlega 23 mönnum á ári síðustu 10 árin.

TF-LÍF yfir vitanum í Háey við Húsavík.

Í sömu vikunni, 5. til 10. mars 1997, bjargaði þyrlan TF LÍF hvorki meira né minna en 39 sjómönnum af þremur skipum. Flutningaskipið Víkartindur strandaði við Þjórsárósa 5 mars 1997 en þar bjargaði þyrlan 19 mönnum af skipinu við erfiðar aðstæður og lélegt skyggni. Skömmu áður hafði varðskipið Ægir gert tvær árangurslausar tilraunir til að koma dráttartaug í skipið þar sem það lá vélarvana fyrir akkerum tvo kílómetra frá landi. Varðskipið varð fyrir broti í seinni tilrauninni með þeim afleiðingum að einn skipverji af Ægi fór fyrir borð og drukknaði. Flutningaskipið Dísarfelli fórst 9. mars 1997 er það var statt 100 sjómílur suðaustur af Hornafirði í kolvitlausu veðri og 8 til 10 metra ölduhæð. Þar bjargaði þyrlan 10 sjómönnum en tveir menn fórust. Þann 10 mars 1997 bjargaði þyrlan 10 manna áhöfn netabátsins Þorsteins GK þegar skipið rak vélarvana að landi undir Krýsuvíkurbergi þar sem það síðan strandaði upp í klettunum.

Þann 14. Mars 1987 strandaði Barðinn GK norðurundir Dritvík á Snæfellsnesi þar sem hann skorðaðist milli klettana og hallaði 70 til 80° á stjórnborða. Skipbrotsmenn voru allir í þvögu inni í kortaklefa sem er inn af stýrishúsi. Stýrishúsið var opið og gekk sjór þar í gegn og voru mennirnir meira og minna í sjó. Ekki reyndist mögulegt að bjarga mönnunum frá landi þó skipið væri mjög stutt frá björgunarmönnum sem komnir voru á strandstað. Eini möguleiki skipverja var að komast með þyrlu frá borði og sá möguleiki varð sem betur fer að veruleika. Þegar Þyrlan TF- SIF kom á vetfang sást engin hreyfing á mönnum um borð enda gaf sjó yfir allt skipið. Eftir nokkra stund sáust menn í stýrishúsi Barðans. Þrátt fyrir erfiðar aðstæður tókst áhöfn þyrlunnar að slaka línu niður að brúardyrum og þannig hífði hún mennina einn í einu upp í þyrluna. Þarna bjargaði áhöfn TF-SIF allri áhöfn skipsins sem voru 9 menn úr bráðum lífsháska þegar ekkert annað gat komið þeim til hjálpar. Þann 20 febrúar 1991 strandaði Steindór GK 101 undir Krísuvíkurbergi. Skipið lenti þarna í stórgrýttri urð. Þyrlan kom á vetfang og bjargaði mönnunum en á meðan á björgun stóð gekk sjór yfir skipið þar sem það veltist í fjörunni. Illmögulegt hefði verið að bjarga mönnunum á annan hátt en með þyrlunni.

Þetta eru örfá dæmi um afrek starfsmanna Landhelgisgæslunnar. Það er verðugt verkefni að taka saman allar bjarganir sem starfsmenn Landhelgisgæslunnar hafa unnið bæði af sjó og úr lofti. Það eru ekki fá mannslíf sem þessir menn hafa bjargað og oft á tíðum sett sig í lífshættu til þess. Það er rétt að minnast þess að Lhg. hefur misst 10 starfsmenn frá 1960 þar af fjóra í flugslysi í nóvember 1983 þegar Þyrlan TF-RÁN fórst í Jökulfjörðum. Sex hafa látist við skyldustörf á skipunum. Ekki er vafi á því að Lhg. og þyrlusveit hennar á mjög stóran þátt í að dauðaslysum á sjómönnum hefur fækkað á síðustu 20 til 30 árum.

Þyrlubjörgunarsveit Varnarliðsins. Þyrlubjörgunarsveit Varnarliðsins kom til landsins árið 1971 og hélt af landi brott til Bretlands í september 2006. Þegar hún kvaddi landið kom fram í blaðagreinum að á þeim 35 árum sem hún starfaði hér á landi hafi hún bjargað 300 mannslífum. Ekki er vitað hvað mikið af þeim mönnum sem bjargað var voru sjómenn en eitt er víst að björgunarsveitin bjargaði mjög mörgum sjómönnum sem voru í bráðri lífshættu.

Stöðugleiki fiskiskipa. Eitt af því sem fækkað hefur skipssköðum og þar með dauðaslysum á sjómönnum er mikið átak sem Siglingamálastofnun ríkisins og síðar Siglingastofnun Íslands gerðu í að mæla stöðugleika fiskiskipa. Í framhaldi af því var gerð krafa um lagfæringu á þeim skipum sem ekki stóðust stöðugleikakröfur. Samkvæmt skýrslu rannsóknarnefndar sjóslysa fyrir árin 1971 - 1986 höfðu farist á hafi 53 sjóskip og með þeim 100 menn, þrír smábátar og með þeim 3 menn og 6 flutningaskip og með þeim 11 menn. Samtals 113 menn á 15 árum. Af þessum 53 bátum fóru 29 bátar á hliðina og/eða hvolfdu, 2 bátar hvolfdu vegna festu á veiðarfærum í botni, 13 bátar fórust og orsakir ókunnar nema veður var vont, 6 bátar fengu óstöðvandi leka og sukku og 3 bátar sukku eftir árekstur. Við nánari skoðun kom í ljós að vitað var um 31 bát sem hafði farið á hliðina eða hvolft og hefur slíkt gerst bæði í góðu og sæmu veðri. Af þeim 13 bátum sem fórust án þess að orsakir séu kunnar má með nokkurri vissu telja að hluti þeirra hafi einnig farið á hliðina eða hvolft. Þá segir í skýrslunni; af framantöldu má draga þá ályktun að alvarlegt vandamál íslenskra fiskiskipa sé tengt stöðugleika þeirra  og vanþekkingar skipstjórnarmanna á stöðugleika skipa sinna.

 Stöðugleikaátakið fór af stað 1992 með því að stöðugleikamæla öll minni þilfarsskip á Vestfjörðum en það átak var gert eftir mörg slys árin á undan þar sem skip voru að farast og orsök talin ónógur stöðugleiki. Eftir að vestfjarðarskipin höfðu verið stöðugleikamæld var næstu árin farið allt í kringum landið og smærri þilfarskip hallaprófuð. Mikið af þessum minni skipum voru með mjög lélegan stöðugleika. Eftir að öll smærri skipin höfðu verið hallamæld var hafist handa um að hallamæla stærri skipin og þó að nú sé búið að hallamæla öll skip fyrir nokkrum árum má segja að þetta átak standi enn yfir því í dag mega stöðugleikagögn ekki vera eldri en 10 ára og þau verður að endurnýja ef verulegar breytingar eru gerðar á skipunum á þessum tíu árum.

Árangur af þessi stöðugleikaátaki var verulegur. Alltof mörg skip höfðu ekki stöðugleika í lagi og þurfti að lagfæra þau og nokkur skip voru hreinlega úreld þar sem kostnaður við lagfæringu hefði orðið of mikill. Þá má benda á að átak var gert í að kynna og fræða sjómenn um stöðugleika skipa bæði á vegum Siglingastofnunar og í stýrimannaskólum sem og með útgáfu á sérritum Siglingastofnunar ríkisins og Siglingastofnunar Íslands.

Björgunarbúningar og vinnuflotbúningar

Árið 1987 voru settar reglur um að í hverju skipi 12 m og lengra skyldi búið viðurkenndum björgunarbúningum fyrir alla um borð og má segja að í lok árs 1988 hafi þetta björgunartæki verið komið í öll skip. Hér var stigið stórt spor í að auka öryggi íslenskra sjómanna en sjómenn og áhugafólk um öryggismál sjómanna voru lengi búin að berjast fyrir því að fá björgunarbúninga lögleidda í skip. Strax á eftir setningu reglugerðarinnar sá Landssamband íslenskra útvegsmanna (LÍÚ) um að kaupa 3400 björgunarbúninga frá Danmörku til að setja um borð í íslensk fiskiskip og gerðir voru samningar um kaup á 1600 björgunarbúningum til viðbótar. Þetta var gert til að tryggja það að sem bestir búningar yrðu valdir fyrir okkar sjómenn. Á sama tíma fór það í vöxt að sjómenn keyptu svokallaða vinnuflotbúninga sem þeir gátu verið í við vinnu á dekki.

Óvíst er hvort menn geri sér yfirleitt grein fyrir því hvað þessir björgunarbúningar hafa í raun haft mikið gildi fyrir öryggi sjómanna. Hér má nefna örfá dæmi.

Í nóvember 1987 fór skipverji af loðnuskipinu Grindvíkingi GK útbyrðis á Halamiðum í myrkri og kulda. Maðurinn náðist aftur um borð eftir 15 mínútur úr köldum sjónum en sjávarhiti var 1 til 3°C. Sjómaðurinn fullyrti að hann hefði ekki komist lífs af nema af því að hann var í vinnuflotgalla sem hann ásamt fleirum úr áhöfn skipsins höfðu keypt viku fyrir slysið.

Þann 22 maí 1993 var Andvari VE 100 að veiðum með botnvörpu í Reynisdýpi . Veður vaxandi austan 6 - 7 vindstig og þungur sjór. Þegar átti að fara að hífa inn trollið festist það í botni með þeim afleiðingum að þegar verið var að hífa inn togvírana komst sjór í fiskmótöku, spilrými og millidekk með þeim afleiðingum að skipið fékk á sig slagsíðu. Slagsíða Andvara jókst stöðugt og skipverjar klæddust björgunarbúningum. Einn skipverja hugðist sjósetja gúmmíbjörgunarbát eftir að hafa klæðst björgunarbúning en ekki gafst tími til þess þar sem skipið lagðist á hliðina og sökk mjög snögglega. Skipstjórinn gat látið skipstjóra á Smáey VE vita hvernig komið væri en þeir voru að ljúka við að hífa og settu því stefnu strax á Andvara. Það kom sér nú vel að allir skipverjar Andvara komust í björgunarbúninga. Þeir lentu allir í sjónum. Þar héldu þeir hópinn þar til þeim var bjargað um borð í Smáey eftir að hafa verið í sjónum í 20 til 30 mínútur. Það skal tekið fram hér að gúmmíbátarnir á Andvara VE voru ekki tengdir sjálfvirkum losunarbúnaði þar sem ekki hafði unnist tími til að ganga frá þeim búnaði í skipið.

Þann 9. mars 1997 fórst Dísarfellið er það var statt milli Íslands og Færeyja í 8 til 9 vindstigum og þungum sjó. Skipið hafði fengið á sig mikla slagsíðu og misst út nokkra gáma sem flutu kringum skipið. Áhöfn skipsins klæddist björgunarbúningum og var þannig tilbúin að yfirgefa skipið. Þeir höfðu misst frá sér tvo gúmmíbjörgunarbáta og fastan björgunarbát. Skipið hélt síðan áfram að hallast þar til því hvolfdi og skipverjar lentu allir í sjónum. Voru skipverjar í sjónum innan um gáma brak og olíubrák í um tvo klukkutíma eða þar til þyrla Landhelgisgæslunnar TF- LÍF kom þeim til bjargar. Tveir úr áhöfn Dísarfells létust í þessu slysi en 10 björguðust.

Í báðum þessum slysum hefðu sjómennirnir ekki lifaða af allan þann tíma sem þeir þurftu að bíða í sjónum eftir hjálp. Þetta eru örfá dæmi um mikilvægi Bjögunarbúninga. Ég er sannfærður um að björgunarbúningar eigi stóran þátt í fækkun dauðaslysa á sjó.

Öryggi við netaspil. Árið 1972 hannaði Sigmund Jóhannsson teiknari og uppfinningamaður í Vestmannaeyjum öryggisloka við netaspil. Sigmund hannaði lokan að beiðni skipstjóra og útgerðarmanna í Eyjum sem höfðu lent í því að tveir menn á skipi þeirra höfðu farið í netaspilið. Útgerðarmenn í Eyjum settu þennan búnað strax í svo til öll sín skip sem stunduðu netaveiðar en því miður tók það níu ár með tilheyrandi slysum að lögleiða þennan frábæra öryggisbúnað og koma honum í öll íslensk fiskiskip sem stunduðu netaveiðar. Til mikils var að vinna því samkvæmt tölum um slys á þessum tíma urðu að jafnaði 12 slys við netaspil árlega og mörg þeirra mjög alvarleg.

Það er skemmst frá því að segja að árið 1980 var þessi öryggisbúnaður mismunandi útfærður kominn í öll fiskiskip er stunduðu netaveiðar. Öryggislokinn fækkaði ekki bara slysum við netaspil heldur útrýmdi þeim alveg. Ekki vafi á því að þessi öryggisloki á netaspil á stóran þátt í fækkun slysa á sjó og þar með dauðaslysa.

 

                                                                                                                                                            Bætt öryggi hafna. Með reglugerð frá 25.mars 2004 hefur verið gert átak í slysavörnum í höfnum. Með slysavörnum er átt við öryggisbúnað sem miðar að því að koma í veg fyrir slys og nota má til bjargar þeim sem fyrir óhöppum verða. Til öryggisbúnaðar teljast t.d. stigar og ljós í þeim, bjarghringir, krókstjakar, Markúsarnetið, Björgvinsbeltið, ljós á hafnarbökkum, girðingar og hlið, símar og fl.

Samkvæmt skýrslum Rannsóknarnefndar sjóslysa höfðu 81 drukknað í höfnum á tímabilinu 1964 til 1991 og 104 slösuðust við að fara að eða frá skipi á sama tímabili. Þessar tölur urðu til þess að átak var gert í slysavörnum hafna og átti Slysavarnarfélag Íslands frumkvæði að því.

 Í sumum höfnum landsins eru bjargvesti til afnota fyrir börn sem eru að veiða á bryggunum eða eiga erindi´á hafnarsvæði, þetta er til fyrirmyndar. Mig minnir að ég hafi tekið þessa mynd á Siglufirði.

 

 Losunar- og sjósetningarbúnaðurinn. Það var 24. febrúar 1981 sem fyrsti Sigmundsgálginn var settur í fiskiskip. Búnaðinn hannaði Sigmund Jóhannsson teiknari og uppfinningarmaður í Vestmannaeyjum. Sigmund hannaði losunar- og sjósetningarbúnaðinn vegna þess að oft er mjög stuttur tími sem sjómenn hafa til að sjósetja gúmmíbjörgunarbát þegar skip farast og stundum hafa sjómenn ekki tíma til að sjósetja gúmmíbátana.

Það voru útgerðarmennirnir Einar Ólafsson skipstjóri og Ágúst Guðmundsson vélstjóri sem gerðust brautryðjendur í að koma þessu tæki á framfæri og þess ber að geta að þessir sömu menn höfðu einnig frumkvæði árið 1972 að því að setja fyrsta öryggislokann á netaspil en þann loka hannaði einnig Sigmund.

 

Sigmund Jóhannsson Hönnuður og hér fyrir neðan er Sigmund losunar- og sjósetningarbúnaður

Með losunar- og sjósetningarbúnaði Sigmunds varð mikil framför með því að geta skotið út gúmmíbjörgunarbát án þess að þurfa að klöngrast upp á stýrishús eða á aðra staði þar sem gúmmíbjörgunarbátar eru geymdir. Fljótlega kom á markað Ólsen losunar- og sjósetningarbúnaður og nokkru síðar búnaður sem heitir Varðeldur en allir þrír eru viðurkenndir í dag.

Sjálfvirkan losunar- og sjósetningarbúnað er skylt að hafa á öllum fiskiskipum yfir 15 metra. Hann sjósetur gúmmíbátinn og blæs hann upp um leið. Þetta gerist annað hvort sjálfvirkt á vissu dýpi þegar sjómenn hafa ekki haft tíma til að sjósetja gúmmíbjörgunarbátinn sjálfir eða honum er skotið handvirkt út

. Handföng geta bæði verið inni í stýrishúsi, úti á dekki og við sjósetningarbúnaðinn sjálfan.

Vitað er að sjósetningar- og losunarbúnaðurinn hefur bjargað mörgum tugum manna sem lent hafa í sjóslysum. Þetta er byggt á blaðagreinum, sjóprófum og viðtölum við sjómenn sem lent hafa í sjávarháska en þar hafa sjómenn sagt að ef umræddur búnaður hefði ekki verið um borð þá hefðu þeir ekki bjargast eða verið til frásagnar. Og hér nokkur dæmi.

Sigmumds losunar og sjósetningarbúnaður.

Í janúar 1988 fórst vélbáturinn Bergþór KE, þrír menn björguðust en tveir fórust. Eftir slysið lýsir stýrimaðurinn í blaðagrein í Morgunblaðinu frá því þegar hann og skipstjórinn taka í handfangið og skjóta gúmmíbátnum út með gálganum. Einnig segir hann að það hafi ráðið úrslitum fyrir þá sem björguðust að þeir hafi náð að skjóta bátnum út.

Í desember 2001 fórst vélskipið Ófeigur VE. Í skýrslu rannsóknarnefndar sjóslysa segir að  8 skipverjar af 9 hafi bjargast í tvo gúmmíbjörgunarbáta sem losnuðu sjálfkrafa frá skipinu. Skipverjar höfðu ekki tíma til að sjósetja gúmmíbjörgunarbátana því svo snögglega fórst skipið.

Það er engin vafi á því að losunar og sjósetningarbúnaðurinn var og er bylting í öryggismálum sjómanna og má líkja þessum búnaði við það þegar gúmmíbátarnir komu í skipin.

 

Björgvinsbeltið Á þessu ári eru liðin 21 ár frá því að Björgvin Sigurjónsson stýrimaður í Vestmannaeyjum bjó til fyrsta Björgvinsbeltið sem var þá nýtt björgunartæki.Björgvinsbeltið er tæki sem hannað er til að ná mönnum úr sjó. Í dag er Björgvinsbeltið löngu viðurkennt sem ómissandi björgunartæki sem er í flestum skipum og höfnum, það er eitt handhægasta tækið sem völ er á við björgun manna sem fallið hafa útbyrðis. Vitað er með vissu að það hefur bjargað 18 mönnum.

Á myndinni er Björgunarhringur og Björgvinsbelti 

 

 

Markúsarnetið. Upphafsmaður Markúsarnetsinns var Markús B. Þorgeirsson skipstjóri frá Hafnarfirði, hann kynnti það fyrst árið 1981.

Markúsarnetið er björgunartæki sem hefur verið í stöðugri þróun. Það hentar við margkyns aðstæður og hefur bjargað tugum manna. Netið er notað í öllum stærðum skipa og við hafnir það er fyrst og fremst hugsað til að ná mönnum úr sjó.

   Markúsarnetið      

                                                                                                                                            

                                                                

Neyðarnótin Hjálp. Neyðarnótin hjálp heitir nýjasta björgunartækið til að ná mönnum úr sjó, hún var sett á markað 1996. Nótin er ætluð til að bjarga mönnum úr sjó og vötnum og kemur að gagni þó sá sem bjarga á sé meðvitundarlaus. Kristján Magnússon er höfundur og framleiðandi nótarinnar. Aðalkostur hennar er að menn eru teknir upp í láréttri stellingu, sem er mikilvægt þegar um ofkælingu er að ræða.

Neyðarnótin Hjálp

 

Ýmis annar björgunarbúnaður sem hefur verið lögleiddur:

Öryggishjálmar hafa bjargað mörgum mannslýfum og komið í veg fyrir mörg alvarleg höfuðmeiðsli.

Öryggislínur á togskipum með skutrennu hafa einnig komið í veg fyrir að menn fari útbyrðis er þeir vinna við skutrennur togara. Þær eru nú einnig notaðar á mörgum línuskipum í dag þó þær séu ekki skylduöryggisbúnaður á þeim gerðum skipa.

Handrið fyrir framan togspil og annan spilbúnað voru sett samkvæmt reglugerð eftir mörg alvarleg slys og dauðaslys.

 Margt fleira mætti tína til eins og mun betri skip bæði stór og smá. Að endingu  langar mig hvetja alla sem áhuga hafa á öryggismálum sjómanna að legga sitt að mörkum til að bæta ennfrekar öryggi sjómanna, því enn eru alltof mörg slys á sjó. Þessi samantekt mín sannar að sú  vinna sem áhugafólk og stofnanir  hafa unnið á undanförnum áratugum hefur skilað árangri.

Kær kveðja SÞS

 

Minning um mann; Sævar Benónýsson skipstjóri ( Sævar í Gröf)

  Sævar Benónýsson skipstjóri  F.11. febrúar 1931 D. 15. janúar 1982.

Ási í Bæ gerði þessar vísur um Sævar í Gröf og nefndi þær Lúkkarsvísur.

Lúkkarsvísur

Við munum hann frískan í fasi

með fögnuð í augunum björtu

svo lengi sem lyft verður glasi

og lifa sæbarin hjörtu.

 

Hvort hann lagði dýpst á dröfn

eða dorgaði uppvið sand

fleyinu stýrði heilu í höfn

og hoppað i karskur í land.

 

Ungur stóðann við öldu stokk                Einar Sigurðsson; Benóný Friðriksson, Sævar Benónýsson

af öðrum góðum bar,

en þegar reyndi á þennan skrokk

þá vissum við hver hann var.

 

Me línu handfæri nætur og net

í nepju og veðradyn

á Gullborgu slógu þeir met á met  

því magnað er fransarakyn.

 

Samhentir feðgarnir sigldi höf

og saman var gaman að slást,

því sonur ´ ans Binna,

hann Sævar í Gröf

síðastur manna brást.

 

Suðaustan 14 í siglum hvín,

af seltunni þyrstir mann,

bergja þá vinirnir brennivín

og bokkunum reddar hann.

 

Látum þá bítast um arð og auð

eignast banka og hrað,

gleðjast við orður og gáfnafrauð,

við gefum skít í það.

 

Hver þekkir drauminn sem bakvið býr

það brjóst sem heitast slær,

lífið er undarlegt ævintýr

sem engin skilið fær.

 

Kvöldrauðan jökul við bláman ber

og bjarmar við skýjahlið,

ísíðasta róðurinn Sævar fer

og siglir á ókunn mið.

 

Við munum hann frískan í fasi

með fögnuð í augunum björtu

svo lengi sem lyft verður glasi

og lifa sæbarin hjörtu.

 

Ási í Bæ

Nokkrar gamlar myndir frá höfninni í Eyjum.

 Reynir VE 15 við löndun með krana í Friðarhöfn, mjög liklega er Högni í Vatnsdal við stjórn hans. Á næstu mynd er Sjöfn VE á landleið Elliðaey í baksýn, einnig má sjá bilflak í forgrunni myndarinnar.

 Haraldu SF-70 heitir þessi frambyggði bátur sem er þarna við SA endan á Friðarhafnarbryggju, hann var  byggður í Vestmannaeyjum 1962 af Skipaviðgerðum hf  og var 35 brl byggður úr eik . Báturinn fórst 10. nóvember 1977 norður af Öndverðarnesi og með honum 2 menn. Á mynd fjögur er Leó VE-400 bundinn milli bryggja í Friðarhöfn, en þarna var verið að mála bátinn í góðu sumarveðri.

                                                   

 

Þarna eru nokkrir Eyjabátar þar á meðal Reynir VE 15 í miðju, fyrir framan hann er Skúli Fógeti VE 185 en fyrir aftan Reynir er Ver VE 318.

Þessar myndir tók Vinur minn og vinnufélagi Ómar Kristmannsson á árunum 1962 til 1964

 

Kær kveðja SÞS

Minning um mann. Arnoddur Gunnlaugsson útgerðarmaður og skipstjóri

 

Arnoddur Gunnlaugsson skipstjóri F. 25. júni 1917 - D. 19. október 1995

 

Hryggð er nú í huga mér,

hann ég kveð, sem dáinn er.

Góður drengur fallinn frá,

frestur enginn veitist þá.

 

Þegar sorgin sárust er

sýnist dimmt í heimi hér

Eins og sólar birtan blóð

breytist þá í frost og hríð.

 

Addi kom mér oft í hug

átti kraft og hetjudug.

Engan sá ég eins og hann,

ágætari heiðursmann.

 

Ættaður úr Eyjum var,

átti jafnan heima þar.

Alinn upp við storm og strit,

stælti það hans afl og vit.

 

Fljótt hann fór að sækja sjó,

sjómanns snilld í honum bjó.

Ungur lærði Ægi við

örnefni og fiskimið.

 

Fögur var hans formannsbraut,

fiskisæld og heiður hlaut.

Ótal kosti yfirmanns

allir sáu í starfi hans.

 

Suðurey var sómaskip,

sigldi glæst, með tignarsvip.

Arnoddur og útgerð hans

öll bar merki heiðursmanns.

 

Segja má til sjós og lands,

sólskin ríkti í lífi hans.

Heimilið var höfnin best,

hjartkær konan, gæfan mest.

 

Lífið okkur lánað er,

lifum við um tíma hér.

Er við hverfum heimi frá

himna dýrð við öðlumst þá.

Ljóðið er eftir Benedikt Sæmundsson

Minning um mann: Sigurður Ingimundarson skipstjóri.

 

Sigurður Ingimundarson skipstjóri.  F. 22. maí 1878. D. 5. apríl 1962.

Myndina tók Sigurgeir Jónasson  hún er úr Sjómannadagsblaði Vestmannaeyja 1995

Hann var alin upp í sveit

um ættfólk hans ég lítið veit,

ungur flutti í Eyjarnar

aflaði sér fægðar þar.

 

Fór hann strax að sækja sjó

sótti fram því kapp var nóg,

ekki var þá unt að sjá

hvort aflakló hann væri þá.

 

Kostir hans þá komu í ljós

kunni það sem þarf til sjós,

áræði og einbeitt geð

aflasæld og heppni með.

                                                            

Ef hann hafði öflugt far

aflkóngur löngum var,

fyllti lest og lét á dekk

löngum ef hann Blikann fékk.

 

Flaggskip Blikinn veglegt var

af Vestmannaeyja skipum bar.

Siggi Munda sótti fast

þó sýndist öðrum veður hvasst.

 

Einskipa hann oft var þá

aldrei kom hann Skansinn á,

fór um borð, varð fljótt um vik,

fulla ferð og ekkert hik.

 

Oft var hann þá einn á sjó

í ofsaveðri netin dró,

át svo skorið eins og mat

einna mest þá fiskað gat.

 

Veikur aldrei varð hann samt

vænan hafði fengið skammt

af orku og hreysti á æsku tíð

þó ekki væru kjörin blíð.

 

Ævistarf hans veglegt var

í Vestmannaeyjum hátt hann bar

sinni þjóð hann syni gaf,

sóma menn sem báru af.

 

Nú er hetjan fallin frá

fögnuður varð himnum á

er hann sigldi óskabyr

inn um himins fögru dyr.

 

Ljóðið er eftir Benedikt Sæmundsson

Mótmælum því að Sjómannadagurinn skuli ekki fá að heita sínu rétta nafni

   

Þetta er undarleg frétt á Mbl hér fyrir neðan, talað er um hátíð hafsins, ekki orð um það að þetta er  SJÓMANNADAGURINN og ekkert annað, það er með ólíkindum að sjómannasamtökin skuli samþykkja þessa breytingu á nafni Sjómannadagssin og sýnir það svart á hvítu hvað Sjómannadagráð er gjörsamlega slitið úr tengslum við sjómennina sjálfa.

Sjómannadagurinn er hátíðisdagur Sjómanna og haldin þeim til heiðurs, eftirfarandi er m.a. tilefni dagsins:

2. grein

a) Sjómannadagsráð hefur með höndum hátíðahöld Sjómannadagsins ár hvert í samræmi við stofnskrá um Sjómannadag frá 1937 og lög um Sjómannadag, nr. 20, 26.mars 1987.
Við tilhögun Sjómannadags skulu m.a. eftirfarandi markmið höfð að leiðarljósi: ,,

1. Að stuðla að því að Sjómannadagurinn skipi verðugan sess í íslensku þjóðlífi.
2. Að efla samhug meðal sjómanna, hinna ýmsu starfsgreina sjómannastéttarinnar og stuðla að nánu samstarfi þeirra.
3. Að heiðra minningu látinna sjómanna, þá sérstaklega þeirra sem láta líf sitt vegna slysfara í starfi.
4. Að heiðra fyrir björgun mannslífa og farsæl félags- og sjómannsstörf.
5. Að kynna þjóðinni áhættusöm störf sjómanna og mikilvægi starfanna í þágu þjóðfélagsins “. 

Það er hvergi í lögum um SJÓMANNADAGINN talað um að það eigi að gera hann að hátíð fyrir hafið, eða breyta nafni hans. Í lögum heitir hann SJÓMANNADAGUR og þannig á það að vera.

Það er alveg eins hægt að kalla Jólin HÁTÍÐ verslunarmanna og Konudaginn Hátíð blómasala.

Ég skora á alla sjómenn að mótmæla þessu orðskrípi sem búið er að troða á SJÓMANNADAGINN.

  

  Frétt MBL:

Tónverk fyrir þokulúðra

Hátíð hafsins verður haldin hátíðlega um næstu helgi í Reykjavík og í ár verður hún með nýju sniði. Grandagarðinum verður lokað fyrir almennri bílaumferð frá föstudagskvöldi fram á sunnudagskvöld og þar verður hátíðarsvæðið að þessu sinni.

Samkvæmt fréttatilkynningu frá skipuleggendum verður komið fyrir tjöldum, leiktækjum og hljómsveitarpöllum á svæðinu en áætlað er að fluttir verði tilkomumiklir tónleikar þar sem leikið verður nýtt tónverk á þokulúðra þeirra skipa sem í höfninni verða.

Áætlað er að á annan tug skipa taki þátt í tónleikunum sem stýrt er í gegnum talstöð af Kjartani Ólafssyni prófessor í tónsmíðum.

Flutningurinn hefst klukkan 13 á laugardeginum og mun væntanlega heyrast víða.

Benedikt Sæmundsson vélstjóri og ljóðskáld

 

Benedikt Sæmundsson vélstjóri og ljóðskáld er fæddur á Stokkseyri 7. október 1907 d. 3. okt. 2005. Hann ólst upp á Stokkseyri.  Til Vestmannaeyja kom hann á bát sína fyrstu ferð 9. janúar 1926. Hreppti hann hið versta veður og tók ferðin frá Stokkseyri 24 klukkustundir en leiðin er 32 sjómílur. Guðmundur Vigfússon frá Holti skrifaði um þetta veður í Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1982 og nefndi hann greinina Stokkseyrarveðrið. Benedikt var á vertíðum í Eyjum til ársins 1940 en fór þá að sigla til Englans með fisk og sigldi öll stríðsárin. Hann átti heimili í Eyjum í 6 ár síðast Fífilgötu 8 en hann starfaði í Eyjum miklu lengur.

Hann bjó lengst af á Akureyri, var vélstjóri  á togurum Ú.A. og póstbátnum Drang. En fór síðan í land og starfaði í frystihúsi Ú.A. í 34 ár, hann hætti störfum 85 ára gamall.

Þess skal getið að Benedikt byrjaði að gera kvæði 80 ára gamall, Hann hefur gert kvæði um fjölmarga Vestmannaeyinga  sem sýnir það að hann hefur verið með hugan í Eyjum þó brottfluttur sé fyrir tugum ára.

Í bréfi sem hann sendi mér á sínum tíma endar hann á .þessa leið: ,, Ég á margar góðar minningar um Eyjarnar, því þar lifði ég ótal gleði- og ánæjustundir".

Ég ætla á næstunni að setja nokkur kvæði í viðbót eftir Benedikt hér á síðuna mína, öll eru þau um þekkta einstaklinga sem horfnir eru, en settu svip sinn á samfélag Eyjanna á sinni tíð.

Benedikt Elías kvæntist 2. nóv. 1946 Rebekku Jónsdóttur, f. á Rútsstöðum í Öngulsstaðahreppi í Eyjafirði 30. mars 1914, d. 14. apríl 2005

Kær kveðja SÞS

 

Minning um mann. Sighvatur Bjarnason útgerðarmaður og skipstjóri

 

Sighvatur Bjarnason Skipstjóri. F. 27. okt. 1903 D. 15. nóv 1975.

Að þér stóðu sterkar ættir,           

stáli vígðir, gildir þættir,

úrvalsfólk á allan hátt.

þar sem úthafsaldan syngur,

ungur vaskur Stokkseyringur,

lærði hafsins lögmál brátt.

 

Formaður varstu í fremstu röðum,

framsókn þín í með skrefum hröðum,

er þú komst í Eyjarnar.

Eftirsóttur aflamaður,                                  

út á sjónum hress og glaður,

þó veður gerðust válind þar.  

 

Erling keypti upp á sandi,

er þar hafði lent í strandi,

kominn nýr frá Köpenhafn.

Hófst þín útgerð og með honum,

aldrei brást hann þínum vonum,

honum fylgdi happ og lán.

 

Útgerð þín var öll til sóma,

aflsæld og stjórn til blóma,

áttir jafnan fleyin fríð.

Brátt þér veittist sæld og sómi,

segja má að stæði ljómi

af þinni frægu formannstíð.

 

Silfur hafs á síldarmiðum

sóttir fast, með engum griðum,

gekk þá fljótt að fylla skip.

Á mb. Minnie oft var gaman,

sæmdar menn þar komnir saman,.

þar var allt með sæmdarsvip.

 

Minningar ég margar geymi

meðan lifi í þessum heimi.

Á sama skip sigldum við.

Þú varst mér sem besti bróðir,

beindir mér á gæfu slóðir

út á lífsins ævisvið.

 

Hugsjón þín og happaverkin

hafa sýnt oss bestu merkin,

þó að þú sért fallin frá.

Minning þín mun lengi lifa,

landi og þjóð til heilla og þrifa.

Gleðst nú sál þín Guði hjá.

 

Ljóðið er eftir Benedikt Sæmundsson sem var fæddur á Stokkseyri 7. október 1907 hann var tugi vetrarvertíða vélstjóri á bátum frá Eyjum, en stundaði síldveiðar fyrir norðan  á sumrin

Kær kveðja SÞS