Siglingastofnun Íslands fer víða

 

Siglingasstofnun með verkefni  víða

1. mynd er undirritaður með bormönnum Flóa og Skeiða

Eitt af mörgum verkefnum Siglingastofnunar er að dýptarmæla og gera botnrannsóknir í og við hafnir  og tilvonandi ný hafnarstæði víðsvegar um landið. Til dýptarmælingana er notaður lítill plastbátur sem heitir Geisli og er af gerðinni Sómi 660. Geisli  er búinn  dýptarmæli, tölvu og nákvæmum GPS. Með þessum tækjum er hægt að dýptarmæla og staðsetja mælingar mjög nákvæmlega.  Dýptarmælingum hefur stjórnað Björn Kristjánsson tæknifræðingur og bátnum Ingvar Engilbertsson frá Hólshúsi í Eyjum.

 Myndirnar hér með þessari grein eru allar teknar uppi við Kárahnjúka og þessar myndir eru af Glúfrinu og okkur Ingvari ásamt bíl og Borróbor Siglingastofnunar, en við ferðuðust með borinn viðsvegar um svæðið báðu megin við Gljúfrin miklu.

Til botnrannsókna er  notaður nokkuð stór prammi 5x6 m að flatarmálli sem á er festur svokallaður Borróbor með tilheyrandi búnaði m.a borstengur og sýnataki sem rekinn er niður í botnin og tekin jarðvegssýni. Pramminn er í tveimur hlutum svo auðveldara sé að ferðast með hann landveg. Eftir að hann hefur verið settur saman og á flot er hann oftast dreginn af slöngubát með utanborðsmótor á þá staði sem borað er eða tekin botnsýni.                   

             Á prammanum og bornum voru oft á þessum tíma Ingvar og Björn ásamt undirrituðum. Sumarið 1999 og næstu sumur  var borað víðsvegar í höfnum landsins en það sem er eftirminnilegast af  þeim stöðum sem dýptarmælt og borað var á þessum árum var  Egilstaðir eða nánar tiltekið Lagarfljótið og svo við Kárahnjúka.  Þá var hluti af fljótinu dýptarmælt og gerðar botnrannsóknir á tveimur hugsanlegum hafnarstæðum við fljótið fyrir farþegaskipið Lagarfljótsorminn, þ.e. í Skipavík í Fellabæ og Egilstaðarvík á Egilstöðum. Það var nokkuð sérstakt og tilbreyting í því að setja saman bor og pramma á bökkum Lagarfljóts langt inni í landi, og vinna síðan þarna á fljótinu. 

Undirritaður tók í nokkur ár  þátt í þessum botnrannsóknum á Neskaupstað, Seyðisfirði, Eskifirði, Reyðarfirði, Þórshöfn, Raufarhöfn, Fáskrúðsfirði, Djúpavogi ,Akureyri Sauðakrok auk þess botnrannsóknir með Borróbornum í  Reykjavíkurhöfn þar sem tekin voru jarðsýni á og við Holtabakka og Kleppsbakka en borróborinn er einnig notaður einn og sér á landi.

 Þessar myndir eru af búðunum sem við gistum í á meðan við vorum þarna uppi við Kárahnnúka og seinasta myndin er af bor sem bormenn Flóa og skeiða voru að vinna með. Í allt vorum Við Ingvar 5 vikur við vinnu þarna við Kárahnúka, já fimm skemmtilegar vikur.

Í byrjun ágúst 2001 að mig minnir fórum við Ingvar Engilbertsson með Borróborinn  upp á hálendið nánar tiltekið upp að Kárahnjúkum sem eru noran við Vatnajökul, til að bora og vinna með bormönnum Ræktunarsambands Flóa og Skeiða . Unnum við með þessum ágætu mönnum við að ná sýnum úr 8 holum sem við unnum þannig að þeir boruðu holu og fóðruðu með 4 tommu röri, sem þeir hreinsuðu efnið innanúr en við tókum síðan sýni með vissu millibili niður á 15m dýpi, alls 10 sýni í hverri holu . Við borróboruðum, við allar holurnar tvær borróholur til að kanna þéttleika efnis og athuga hvað langt væri niður á fast. Þeir staðir sem við boruðum á voru hjallarnir sitt hvoru meginn við hin miklu Hafrahvammsgljúfur þar sem aðalstíflan við fremri Kárahnjúk er nú staðsett. Einnig var borað í tveimur fyrirhuguðum stíflustæðum í Sauðadal og Laugarvalladal þar eru nú komnar myndarlegar stíflur. Ferðalangar sem voru þó nokkuð margir þarna uppi á hálendinu á þessum tíma, voru undrandi  að sjá bíl merktan Siglingastofnun þarna uppi í 600 til 700 m hæð yfir sjávarmáli, svo langt frá sjó og höfnum. Þetta var skemmtilegt verkefni þó það hafi verið langur vinnudagur og oft á tíðum erfitt að vinna þetta verk. Þarna voru margir menn og fræðingar að störfum ,svo sem jarðfræðingar , landfræðingar, náttúrufræðingar, vatnalíffræðingar, grasafræðingar og landvörður ásamt flutningabilstjórum sem fluttu tæki og tól þarna upp eftir og á milli staða sitt hvoru megin við gljúfrið. Þá voru þarna menn frá Ístak að gera 50 m löng rannsóknargöng inn í bergið niður við gljúfrið vestan megin. Göngin voru 4 til 5 m á breidd og  annað eins á hæð. Það var skemmtilegt að ræða við þetta fólk um þau verkefni sem það var að vinna. Við vorum heppnir með veður mest allan tíman og vinnubúðir sem Landsvirkjun hafði komið þarna upp voru til fyrirmyndar að öllu leiti, aðbúnaður og matur var eins og best verður á kosið, sem sannast á því að hörðustu megrunaráhugamenn misstu gjörsamlega stjórn á daglegum matarskammti sínum með eðlilegum og sýnilegum afleiðingum. Það er gaman að rifja upp þennan tíma nú þegar Kárahnjúkavirkjun er komin í gagnið.

Kær kveðja     

 Sigmar Þór Sveinbjörnsson