Aurar og apar eftir Gils Einarsson II. grein

 II. grein eftir Gils Eiarsson

Aurar og apar

Það eru undarleg áhrif sem peningar hafa. Ekki bara það að þeir eru öllum bráðnauðsynlegir til að geta lifað af og framfleytt sér og sínum,  heldur hitt að sumir hverjir sem einhverja peninga eignast fyllast mikilli elsku til þeirra  og virðast gera flest til þess að eignast meira og meira af þeim og brúka þá oft meðul sem siðuðu fólki er vart sæmandi. Í starfi mínu hjá verkalýðsfélögunum hef ég séð  ótrúlegustu hluti sem ég hefði aldrei trúað að viðgengjust á vinnumarkaðnum, hluti sem bera  vott um lágan siðferðisstuðul. Fólki er boðið upp á það að nota eigin bíl vegna fyrirtækisins sem það vinnur hjá en fá aðeins greiddan bensínkostnað eða um 24 kr á km þegar FÍB hefur reiknað út að raunkostnaður á ekinn km sé 78 kr á litlum ódýrum bíl. Getur verið að fyrirtæki  láti starfsmann sinn borga 54 kr með hverjum eknum km sem krafa er um að hann aki á vegum fyrirtækisins?  Ég hef séð að fólk er kallað út til vinnu um helgar eða á kvöldin en fær aðeins greitt eftir stimpilklukku 1-1 ½ tíma en ekki sem 4 tíma útkall. Til er að fólk á vöktum sé sent heim og komi  aftur til vinnu þó svo að samningar segi að vinna á vöktum skuli vera samfelld. Stundum grunar mann að fólki sé refsað fyrir að hafa samband við stéttarfélögin með réttmæta gagnrýni vegna launa, því sama dag og launin eru leiðrétt samkvæmt lágmarksviðmiði  er viðkomandi starfsmanni sagt upp störfum. Þetta er að minnsta kosti undarleg  tilviljun. Oft er þetta alls ekki af því að fyrirtækin standi tæpt fjárhagslega, enda á það ekki að skipta máli og sumir eigendur berast töluvert á. Nei líklegasta skýringin er það að í krafti atvinnuleysis geta menn boðið starfsfólki upp á næstum hvað sem er og fólk lætur flest yfir sig ganga því flestir vilja jú halda vinnunni. Þetta ástand verður mjög hætturlegt þegar fólk hættir að sjá hlutina með gagnrýnum augum og telur að svona verði hlutirnir að vera. Nú hefur atvinnuleysi á Suðurlandi minnkað sem gerist ætíð yfir þennan háannatima í mörgum atvinnugreinum, en vonandi er ástandið á vinnumarkaði á uppleið. Verum minnug þess að við megum aldrei láta kjarasamningsbrot fyrirtækja viðgangast og munum að allir samningar sem gerðir eru,  eru lágmarksviðmið og niður fyrir það mega engir fara og ekki einu sinni þeir sem hafa orðið „ af aurum apar“

Gils Einarsson varaformaður Verslunarmannafélags Suðurlands