Með viljan að vopni eftir Gils Einarsson

 Gils Einarsson

 

 

 

Með viljann að vopni

Innan vébanda Alþýðusambands Íslands eru eitthundrað þúsund manns,  tvöhundruð þúsund vinnufúsar hendur sem drífa áfram aflvél atvinnulífsins og þjóðfélagsins,  aflvél sem að margra mati má ekki  og getur ekki stöðvast. Eigendur þessara  vinnufúsu handa eru margir hverjir komnir upp að vegg  þar sem þessar hendur eru uppgefnar á  því að launin sem þær vinna fyrir duga engan veginn til framfærslu.  Barátta okkar við atvinnurekendur hefur verið á heldur mildum nótum undanfarin ár. Það hefur verið talið vænlegast til árangurs að tala sig niður á niðurstöðuna, svo mörgum utanaðkomandi manninum hefur jafnvel sýnst þetta líkjast mest síðdegiskaffispjalli í elskuvinaklúbbnum.  Ekki veit ég hvort hinar hávísindalegu árangursmælingar hafa farið fram eða hver útkoma þeirra hefur verið, en tímarnir hafa breyst , ennþá eru lægstu launin undir framfærslu lágmarki. Er þetta leiðin til réttlátari tekjuskiptingar eða er breytinga þörf? Af okkur er því sem næst  búið að taka bitrasta vopn verkalýðshreyfingarinnar,  vopnið sem kom okkur þó á þann stað sem við erum á í dag, vopnið sem leiðtogar okkar áður fyrr urðu að nota til að þoka málunum áfram, verkfallsréttinn. Í dag man enginn þessa tíma eða að minnstakosti mjög fáir og sú kynslóð sem er að vaxa úr grasi þekkir ekki baráttuna um brauðið. En hlutirnir gerast ekki af sjálfum sér. Hér þarf hugarfarsbreytingu. Hugafarsbreytingu hjá vinnandi fólki, hugarfarsbreytingu hjá verkalýðshreyfingunni,  hugarfarsbreytingu hjá atvinnurekendum og hugarfarsbreytingu hjá stjórnmálamönnum.   Verkalýðshreyfingin nær engum árangri nema  bakland sé fyrir hendi, bakland sem vill fram til baráttu fyrir bættum kjörum þannig að þessi þjóð geti öll búið við mannsæmandi afkomu í þessu frábæra landi okkar. Bakland sem er tilbúið til að standa saman og gera kröfu um bættan hag. Það er enginn kostur að halda áfram á leið þar sem lífskjör eru ekki mannsæmandi. Það er enginn kostur að halda að lágu launin séu lögmál.  Það er enginn kostur að trúa því að atvinnuleysisbætur séu of háar af því þær eru á svipuðu róli og lægstu launin. Því það vita allir að það eru lægstu launin sem er úr takt við raunveruleikann, þann raunveruleika að geta lifað á þeim. Hvað er til ráða?  Atvinnurekendur hafa aldrei og munu aldrei bjóða okkur bætt kjör baráttulaust.

Nú er það okkar að hugleiða  hvaða stefnu skuli taka í næstu samningum  óbreyttar áherslur eða er kominn  tími til að dusta rykið af gamla vopninu, tími til að stoppa aflvélina,  aflvél  atvinnulífsins,  aflvél þjóðfélagsins? Hundrað þúsund manns geta haft áhrif, vélin getur stöðvast ef vilji er fyrir hendi, vilji er það vopn sem knýr það fram að  þeir sem lægstu launin hafa eigi möguleika á að lifa og  möguleika á því að sjá jafnvel til sólar. Valið er okkar allra.

Gils Einarsson

Varaformaður Verslunarmannafélags Suðurlands