Skemmtileg frásögn af lífinu um borð í gráu skipunum

 

Tökum þrjótinn.

Eftir Sigurlaug Þorsteinsson

Eitt sinn undir jól 78 vorum við á varðskipinu Óðinn á siglingu vestur af Barðanum og á leið norður,það var mjög dimmt af nóttu og ég nýkomin á vakt 12-04 vaktina,stýrimennirnir voru aftur í kortaklefa,annar þeirra kemur fram og lítur í radarinn og fer eitthvað að stilla og allt í einu skipar hann mér niður að ræsa skipherra og 3 stýrimann og lofskeytamann og segja þeim að það sjáist skip á veiðum inni á lokuðu svæði rétt já,jafnframt átti ég að ræsa bátsmann og láta vaktina vita sem var í brú 8-12 og segja þeim að gera sig klára í bátana.

Skipherra kemur upp og stýrimaður segir honum frá staðsettingu og stefnu á landhelgisþrjótinn og svo mæta þeir sem ræstir voru út upp og það var mannaður radar og 3 stýrimaður settur á kortaborðið að færa jafnóðum inn staðsettningar,1 stýrimaður stilti sér upp við stjórnboð velarinnar og lofti kveikti á öllum græjum og tólum inni í talstöðvarklefa,bátsmaðurinn kominn á rattið,svo bárust boð um að 2 gúmíbátar og mannskapur væru klár á þyrlupallinum.

Nú var skipið klárt og skipherra biður um stefnu og fjarlægð í þrjótinn og sem hann fær frá radarnum,kortaborðið endutekur boðin og svo skipherra,sem gefur skipun um að setja baðar vélar á fulla ferð,stýri hringir á fulla ferð,en þar niðri eru 1-2-3- vélstjóri,1 í stjórnrúmmi,2 og 3 við vélsímann á hvorri vél og smyrjarinn klár við dagbókina,að skrá samviskusamlega allar skitingar og skipanir sem berast niður í vél,þeir svar samstundis og Óðin nötrar stafna á mill af átökunum og svo rýkur hann af stað með hálft atlandhafið í bógöldunni á undann sér og uppi í brú er staðsettnig landhelgisbrjótsins og fjarlægð í hann gefin upp af radarnum með nokkurar mínútna millibili og allt sem radarinn segir ekkoar frá kortaborðinu lofta og kaptein,svo allir séu nu með sömu uppfærslu og nálgast varðskipið nú þrjótinn hratt og örugglega,því Óðinn hélt sínum 18,7 mílum á fullu ferðini sama hvernig veður og alda var,í upphafi var gefin skipun um að kveikja ekki nein aukaljós svo afbrotamennirnir yrðu nú ekki varir við okkur og næðu að skera á og forða sér,þeim skyldi náð glóðvolgum við iðju sína með veiðarfærin úti.

Svo segir radarinn fjarlægð í skip 1/2 míla og þetta ekkoar um brúnna til skipherra,sem snarlega skipar fyrir um að kveikt sé á ljóskastaranum og geislanum sé beint að bátnum,þetta ekkoar um brúnna og svo kviknar ljós mikið og öflugt á brúarloftinu og þarna blasti landhelgisþrjóturinn við okkur vel inni á miðju lokaða svæðinu,náðum honum sagði stýri á stjórntækjunum,við náðum helvítinu.

Þarna blasti skipið við okkur í ljósgeislanum,þar sem það lá og vaggaði á bárunni,vel hirt og fallegt,ekki nokkur maður á dekki og öll ljós slökkt nema framljósið og lanternurnar,fyrst var framendi skipsins lýstur upp og svo var geislanum beint aftur með skipinu og á afturdekkinu sáust báðar næturnar velfrágengnar og niðurbundnar eins og vera ber á loðnuskipi sem lætur reka og bíður eftir að loðnufréttirnar fari að berast frá þeim sem voru að kasta út og vestur af Horni í skítabrælu,það var þögn í brúnni á Óðinn og skipun er gefin um að slá af og beygja frá,því þetta var lokað línusvæði,en öllum heimilt að láta reka og hvíla karlanna,þessir borðalögðu í brúnni sögðu fátt og það hætti að ekkoa í brúnni og spennan í andrúmsloftinu sem var hvarf,Þá allt í einu er varðskipið uppljómað af 2 miklum og öflugum ljósgeislum og svo kemur kall í talstöðina,Ég man ekki nákvæmlega kallmerkið sem notað var en röddin í stöðini spyr hvort eitthvað sé að og hvort okkur vanti aðstoð af eitthverju tagi,eftir óvenjulega langa stund ítrekar röddin spurninguna og spyr hvort hann eigi að koma okkur til aðstoðar.skipherra grípur microfonin og afþakkar gott boð og segir að þetta hafi einungis verið æfing og með það sigldum við burt og enduðum norður í Aðalvík við akkeri í 2 daga,en stýri sem kallaði út um nótina var kallaður niður til skrafs og ráðagerðar til Skipherra morgunin eftir og var ansi rjóður í kinnum fram eftir degi.

Svona var lífið á sjónum á gráu skipunum.

Kv Laugi