Heimaey ljóð eftir Snorra Jónsson

 

 

 

 

 

 

Lag Sigurðar Óskarsonar við ljóð Snorra Jónssonar, Heimaey hlaut sérstaka viðurkenningu laganefndar og var númer 2 í erfiðu vali á Þjóðhátíðarlagi 1979 þar sem svo mörg ljóð bárust. þetta segir í Þjóðhátíðarblaði Týrs 1979.  

Snorri Jónsson

Heimaey  

Í Eyjum lifði’ ég æsku minnar yndislega vor,

þar átti ég í fjöruborði spor.

Á kænum inn’ í botni ég kjölbatt sjónum mig,

og krærnar voru heimur fyrir sig.

 

En æsku minnar leikir sitt enda runnu skeið,

og örlögin mér beindu sína leið.

En það er alveg sama hve hafið heillar mig,

í huganum er staður fyrir þig.

 

Því vorkvöld margt á sænum

ég vaki, bjart og hlýtt,

er vaggar aldan báti undurblítt.

Þá dreymir mig um æsku mína Eynni kæru í,

og alltaf þangað fleyi mínu sný.

 

Því Heimaey er staður sem engan líkan á,

hvar í heimi slíka sjón að sjá.

Ef komið er af hafi hún heilsar hrikaleg,

því hrjúf hún er en þó svo dásamleg.

 

 Snorri Jónsson