Minning um mann

Myndina af Ása tók Sigurgeir Jónasson.

Ég var svo heppinn að vera skipsfélagi Ása í Bæ, eina haustvertíð á Gullborginni á Síldveiðum með Binna í Gröf, þar var úrvalslið af skemmtilegum mönnum og þess vegna er þessi haustvertið mér mjög minnisstæð. Ási var skemmtilegur maður og vakti mig til umhugsunar um ýmislegt í náttúru Eyjana sem maður tók ekki eftir.

Minning um Ása í Bæ 

Ási í Bæ var andans maður,

unni sinni heimaslóð.

Í Eyjunum hann oft var glaður,

orti þar sín bestu ljóð.

Góðar söng hann gamanvísur,

gat þá orðið líf og fjör

um sjóara og sætar skvísur

er samleið áttu á gönguför.

 

Hann og Oddgeir sungu saman

siguróð um dal og klett.

Á þjóðhátíðum þótti gaman

þessi ljóð að kveða létt.

Enda er það segin saga

þau sungin eru á landi hér,

ár og síð og alla daga

ómur þeirra víða fer.

 

Snilld hans bæði í ræðu og riti

risti djúpt í huga og sál.

Orðin hans og andans hiti

íslensk tign og fagurt mál.

Er sem mér í eyrum hljómi

enn þá snjallar ræður hans.

Yfir þeim var ávalt ljómi,

aðalsmerki listamans.

 

Hann var líka hafsins drengur,

hafði lært hjá Binna í Gröf.

Afar mikill aflafengur

er hann hlaut og sæmdargjöf.

Oft hann söng um Eyjamiðin,

aflabrögð og veðurfar,

fegurðina og fuglakliðinn,

fleyturnar á sjónum þar.

 

Ása í Bæ mun enginn gleyma,

eilíf verða ljóðin hans.

Eins og fljót þau afram streyma

eðlileg, sem lífið mans.

Eyjarnar með undramætti

áttu þennan góða son.

Ási sem að alla kætti,

alltaf söng um líf og von.

 

 Benedikt Sæmundsson, Akureyri

Á Básaskersbryggju fyrir gos

 

Á Básaskersbryggju. 

Maður með hund, mér er sagt að maðurinn heiti Jakop Olsen. oliuafgreiðsluskúrinn í baksýn og staurar sem héldu uppi raflínum sem voru á bryggunni á þessum tíma.

Flottir peyjar og pæjur á skólaferðalagi í Stykkishólmi

 

Tfv.: ??, ??, Jenna, Gústi, Siggi og Gutti

Myndin tekin í skólaferðalagi árgangs 49 í Sykkishólmi.