Sórhöfði í Vestmannaeyjum

 

Myndin er af Stórhöfða í sumarbúning, en það er ekki alltaf blíða á Stórhöfða.  

Vinur minn  Heiðar Kristinsson á Ísafirði sendi mér þetta ljóð um Stórhöfða, hann límdi það inn í gamla góða bók sem hann gaf mér.  Verkleg sjóvinna I og II

 

 

 

                                                   Á stórhöfða.

Í kvöldsins friði á höfðanum háa

ég hrifin stóð;

Við hamarsins rætur ég heyrði duna

hafsins blóð.

Ölduniður að eyrum mínum

þess æðarslög

bergmála lætur - í sál mína seitla

seiðandi lög.

 

Ég kom til að heyra sjóinn syngja

seiðandi hreim

ævintýri frá öðrum löndum

um ókunnan heim;

Kóraleyjum og kristalströndum

með kynjablæ

geislandi sólar, er glitrar og speglast

í gimsteinasæ.

 

Ég kom til að heyra sjóinn syngja

í sál mína inn

um dánar vonir, sem faldur þess felur

við faðminn sinn,

síðustu kveðjur sem sendar eru

sorgbitnum vin,

er einmanna á ströndinni hljóður hlustar

á hafsins dyn.

 

Ég kom til að heyra sjóinn syngja

sama lag

og dunar innst í djúpi míns hjarta

í duldum brag:

Sælu blandaða þögulli þjáning,

er þráir frið,

líkt og aldan , sem byltist og brotnar

bjargið við.                  

 

                                     Höfundur Bjarni Eyjólfsson