Sjómannaminni flutt á árshátíð Stýrimannaskólans í Vm. 1968

 Nú líður að Sjómannadeginum og við hæfi að birta þetta ljóð sem er eftir séra þorstein Lúter Jónsson en ljóðið flutti Þorsteinn á árshátíð Stýrimannaskóans í Vestmannaeyjum 27. janúar 1968. Séra Þorsteinn var í mörg ár prestur í Vestmannaeyjum og kenndi þá með því starfi í Stýrimannaskólanum. Hann var góður maður og gott skáld.

Takið eftir að á neðri myndinni er eins og maður sé að gjóa augunum í gegnum skýjaþykknið.

 

 EFTIR OFVIÐRIÐ, Sjómannaminni eftir séra Þorsein Lúter Jónsson

Nú vaggar sér kyrrláta báran sér blíð,

Sem í brotsjónum ólgandi svall

Í gær upp við landið var glórulaus hríð

og grimmilegt sog og fall.

En í dag kljúfa skipin hin skygnda sjá

Með skellum og mótor-gáska.

Það minnir á æskunnar óðlátu þrá,

Sem ætlar sér borgið í háska.

 

Það gegnir mig furðu hve gleðin er rík

Eftir gærdagsins ferlega dans,

Þegar hátt upp á land geisist holskeflu-brík

Upp af hvítfextum öldufans.

En þar fara hetjur, sem hefja nú ferð

Og hræðast ei átök við græði,

Djarfir að ytri og innri gerð

Og una síst makinda-næði.

 

Það skal líka vera öllum líði ljóst,

Hvern lárviðinn starstan ber:

Okkar sjómannastétt , sem við gnötur og gjóst

æ glímir við ægisher,

-æðrulaus stendur í úfnum sjó,

er ofviðrin hamast og gnauða.

Þótt hafið sé lagt í logni og ró,

Oft um lífið er teflt í dauða.

 

Heill ykkur, vinir, sem haldið á mið

með hetjunnar stórhuga kjark.

Þið eruð vort sterkasta landvarnarlið

og leiðina ratið í mark:

Í sveita síns andlits hver aflar brauðs

með ærlegum höndum, sem starfa

að heilbrigðum nægtum; -við njótum þess auðs

nútíma köllum til þarfa.

Þetta er tekið úr Sjómannadagsblaði VM 1968.

kær kveðja SÞS

Einu sinni var: Gamanvísur frá Raufarhöfn

 Raufarhöfn er snyrtilegur Bær og mikið búið að gera fyrir hafnarsvæðið. 

Gamanvísur frá Raufarhöfn eftir Sigurð Árnason á Raufarhöfn, þær segja mikið um lífið þar hér áður fyr.

Á Raufarhafnarplönum er lífið tekið létt,

Þó lítið sé um það í bækur ritað;

Þar þykjast flestar jómfrúr og það er kannski rétt

En þetta getur enginn vitað.

Eða kannski mætti segja sem svo:

Það fyllist hér allt af fólki senn,

Það er fjarskaleg ósköp að gera;

Það eru bæði mætir menn

Og meyjar, sem eiga að vera.

---------------- o --------------

Hér er á kvöldin ærsl og gleði tóm,

Og ýtar hafa á brennivíni sinnu;

Og stúlkurnar dansa á háhælum skóm,

En herrarnir slást í næturvinnu.

------------------ 0 ---------------

Hér er auma ólukkans törnin,

Allt er löðrandi í slori;

En hver á að sjá um blessuð börnin,

Sem birtast á næsta vori.

Sigurður Árnason á Raufarhöfn sem gerði þessar vísur kom oft í mötuneyti verksmiðunar á Raufarhöfn til ráðskvennanna, og fékk hann þar ,, eiginlega allt, sem hann vildi" , að eigin sögn. Við brottför þeirra eitt haustið kvað Sigurður:

Ég skil við ykkur sæll og sáttur,

Ég sást oft í þessum stað,

Og þið gerðuð fyrir mig meira en máttuð,

En menn spyrja: Hvað var það ?

 

Þessar vísur eru teknar úr Sjómannadagsblaði Vestmannaeyja 1968.

Kær kveðja SÞS

 

Alvöru vinátta er góður kostur fyrir alla

 

Alvöru vinátta

Dag einn, þegar ég var á fyrsta ári í menntaskóla, sá ég strák úr bekknum mínum sem heitir Siggi, á leiðinni heim úr skólanum.  Það leit út fyrir að hann væri með allar skólabækurnar sínar í fanginu, og ég hugsaði með mér: ,, hver í ósköpunum fer með allar skólabækurnar heim á föstudegi?  Hann hlýtur að vera nörd.

Ég var búinn að plana helgina sem framundan var með partýum og fótbolta með vinum mínum. Ég hlakkaði mikið til þannig að ég yppti bara öxlum og gekk áfram.  Þar sem ég gekk þarna sá ég krakkahóp hlaupa í áttina að Sigga. Þau slógu bækurnar úr fangi hans og hrintu honum svo að hann datt í götuna.  Gleraugun flugu af honum og lentu í grasinu langt frá honum.  Hann leit upp og ég sá sorgina í augum hans.  Ég vorkenndi honum, þannig að ég hljóp til hans þar sem hann var að leita að gleraugunum sínum.  Ég sá tár í augum hans.  Ég rétti honum gleraugun og sagði, að þessir krakkar væru hálfgerðir asnar og ættu ekki að haga sér svona.  Hann horfði á mig, þakkaði mér fyrir og brosti.  Bros hans og augnaráð báru vott um mikið þakklæti.

Ég hjálpaði honum að tína saman bækurnar og ég spurði hvar hann ætti heima.  Þá kom í ljós að hann átti heima nálægt mér, svo að ég spurði hann afhverju ég hefði aldrei séð hann fyrr. Þá sagði hann mér að hann hefði áður verið í einkaskóla.  Við spjölluðum alla leiðina heim og ég hjálpaði honum að halda á bókunum.  Mér fannst hann vera ansi hress strákur og spurði hvort hann væri til í að koma með mér og vinum mínum í fótbolta næsta laugardag.  Hann var sko til í það.  En ekki aðeins það heldur var hann með okkur alla helgina. Vinir mínir og ég kunnum betur og betur við hann eftir því sem við kynntumst honum betur.

Á mánudagsmorgninum hitti ég Sigga með allar bækurnar frá föstudeginum og ég gat ekki annað en gert smá grín af honum og sagði: ,,Þú færð örugglega svaka vöðva eftir að bera þessar bækur á hverjum degi‘‘ Hann hló og rétti mér helming bókanna og saman gengum við í skólann.

Á næstu fjórum árum urðum við Siggi bestu vinir.  Þegar við vorum á lokaárinu í menntaskóla fórum við að huga að framhaldsnámi.  Þá kom í ljós að hugur okkar stefndi í sína hvora áttina, og við ætluðum í sinn hvorn framhaldsskólann.  Hann ætlaði að verða læknir en ég viðskiptafræðingur.  Ég vissi að við myndum alltaf verða  vinir.  Fjarlægðin á milli skólanna myndi ekki eyðileggja vináttu okkar.  Siggi var afburðarnemandi.  Ég stríddi honum stundum á því að hann væri nörd en hann bara hló að því.  Hann fílaði menntaskólann í botn.  Á útskriftardaginn átti Siggi að flytja ræðu, því hann var dúx.  Hann leit rosalega vel út.  Hann var töff strákur og gleraugun fóru honum vel.  Allar stelpurnar voru yfir sig hrifnar af honum. Stundum öfundaði ég hann og á útskriftardaginn leið mér þannig.  En ég tók  eftir því að hann var hálf kvíðinn, svo að ég klappaði honum á öxlina og sagði: Þú verður frábær, ekki hafa áhyggjur‘‘. Hann horfði á mig þakklátur og brosti svo byrjaði hann á ræðunni:   Á útskriftardaginn gefst tækifæri til að þakka þeim sem hjálpuðu manni í gegnum þessi fjögur erfiðu skólaár.  Til dæmis foreldrum sínum, systkinum, kennurum og ef til vill þjálfara sínum í íþróttum, en fyrst og fremst vinum sínum.  Ég ætla að segja ykkur öllum, að það að vera vinur einhvers, er besta gjöf sem þú getur gefið nokkurri manneskju.  Ég ætla að segja ykkur smá sögu:  Ég horfði undrandi á vin minn standa þarna við púltið á meðan hann sagði frá deginum er við hittumst fyrst.  Þá var hann orðinn svo dapur og þreyttur á að eiga enga vini, og á því að smella ekki inn í nokkurn vinahóp í skólanum, að hann hafði ákveðið að fyrirfara sér þessa helgi.  Hann talaði um að hann hefði tekið allar bækurnar og tæmt alveg skápinn sinn til þess að mamma hans þyrfti ekki að gera það þegar hann væri dáinn.  Hann horfði beint í augu mín, brosti og sagði: ,, Mér var bjargað þennan dag. Vinur minn bjargaði mér frá því að fyrirfara mér‘‘  Það fór kliður um salinn, þegar þessi myndarlegi og vinsæli ungi maður sagði okkur frá þessu viðkvæma atviki. Foreldrar hans brostu til mín þakklætisbrosi. Það var einmitt á þessari stundu, sem ég gerði mér grein fyrir því hvað vinátta raunverulega er.

Guð hefur skapað okkur fyrir hvort annað og til að hafa áhrif hvort á annað.

Ekki vera sá sem hrindir öðrum, sá sem hrindir annarri manneskju niður í skítinn.  Vertu sá sem reisir hana upp og hjálpar henni að bera erfiðleikana.  Eitt lítið atriði, t.d. hvernig þú bregst við í vissum aðstæðum, getur breytt lífi annarra manneskju, til góðs eða ills.

Höfundur Ókunnur

Kær kveðja SÞS

Mörgæsin og afgreiðslukonan

 

Mörgæsin og afgreiðslukonan.

Mörgæsin kom inn í búð og spurði: Eruð þið með Ís

Afreiðslukonan: Nei

Mörgæsin kom aftur daginn eftir og spurði: Eruð þið með ís

Afgreiðslukonan: Nei við eru ekki með Ís, ef þú kemur hér aftur hengi ég þig upp á nagla.

Mörgæsin kom aftur þriðja daginn og spurði: Eruð þið með nagla?

Afgreiðslukonan : Nei

Mörgæsin: En eruð þið með ÍS

 kveðja SÞS

Saltfiskverkun í Kinn og Nöf

 

Einu sinni var: Saltfiskverkun í Kinn og Nöf.

1. mynd er tekin í Kinn fiskvinnslu Kristín Guðmundsdóttir og Stefán ungverji að salta roðrifin fiskflök í kar og á mynd 2 er Kolbrún Óskarsdóttir í aðgerð í fiskvinnslufyrirtækinu Nöf. 3. Undirritaður á lyftara. Bæði þessi fyrirtæki eru hætt vinnslu á fiski.

Kær kveðja SÞS

Gamla varðskipið Ægir í Vestmannaeyjum

 

 Varðskipið Ægir fánum skreitt  við Básaskersbryggju, bátar í höfninni með signal uppi.

 Líklega Lúðrasveit Vestmannaeyja með hvítar húfur og mikill mannfjöldi samankominn á bryggjunni. En nú kemur spurningin: Hvaða atburður er þetta ? ég hef ekki hugmynd um það en giska á að þetta sé forsetaheimsókn. Ef einhver getur gefið mér upplýsingar um þessar myndir þætti mér vænt um að hann / hún setti athugasemd hér fyrir neðan eða hefði samband við mig.

Kær kveðja SÞS

En hert á vitleysingaskattinum

 Fjölga á kúlum í Lottóvélinni úr 38 í 40 líkurnar á fimm réttum verða þá 1 /650 þúsund í stað 1/ 501 þúsund. Að sögn Stefáns  Konráðssonar framkvæmdastjóra Íslenskrar getspár, eru þessar breytingar gerðar til að fylgja fólksfjölgun í landinu en árið 1988 voru Íslendingar 251 þúsund en eru nú 313 þúsund  tveim kúlum meira. Við vitleysingarnir sem kaupum lottó skulum bara trúa þessu sem Stegán segir  þeir eru ekkert að reyna græða meira . Hér kemur pistill sem ég  setti á bloggið mitt í fyrra, þegar ég var á einhverju mótþróatímabili gegn Lottóinu ( Vitleysingaskattinum)

Vitleysingaskattur                                                                                                                          Það er  merkilegt hvað við íslendingar erum duglegir að eyða peningunum okkar í happadrætti, skafmiða, spilakassa, lengjur, Lottó og hvað þetta allt heitir? Sjálfur er ég engin undantekning en hef haldið mig við Lottóið og líknarfélögin.Ég er einn af þeim sem hef spilað í lottóinu meira og minna frá því það byrjaði, þó með smá hléum, en það hefur lítið sem ekkert gefið til baka, einu sinni fékk ég þó 10,000 krónur og síðan er maður að fá þessa smávinninga sem maður eyðir strax í nýjan lottómiða.Það hefur vakið furðu mína hve oft lottópotturinn verður tvöfaldur og þrefaldur, það ætti að segja manni og sannfæra, hvað það er raunar litill möguleiki að hreppa þessar miljónir sem við öll Lottóspilarar erum alltaf að bíða eftir.Ef maður kaupir í viku hverri tíu raðir með jóker á 1000 kr,  þá kostar  það á ársgrundvelli 52000 kr. Ef maður væri skinsamur og legði sömu upphæð á mánuði í Sparisjóðinn  þá væri þessi upphæð eftir 5 ár 282205 kr með vöxtum og eftir 10 ár 667038 með vöxtum. (Reiknað í sparnaðar reiknivél Spron á netinu) Það eru margir sem kaupa Lottó í hverri viku og sumir spila bæði í Víkinga og laugardagslottóinu. Það er því dálagleg  upphæð sem fólk eyðir í lottómiða, því margir kaupa fyrir mun stærri upphæðir en hér er um talað og eru einnig með miða í öðrum happadrættum.Það er kannski rétt sem margir skinsamir menn og konur halda fram að þeir einir græði sem eyði ekki peningum sínum í Lottó né happadrættismiða.  Fyrir nokkrum árum var ég  að koma út úr sjoppu sem seldi Lottómiða, þarna var mikið af fólki að kaupa miða því potturinn var þrefaldur, margir keyptu miða fyrir stórar upphæðir eins og gengur, og ætluðu auðvitað allir að hreppa þann stóra. Í dyrunum á sjoppunni hitti ég vin minn og gamlan skipsfélaga sem ég vissi að keypti aldrei Lottó né aðra happadrættismiða. Ég hélt á  lottómiðanum í hendinni  og spurði hann hvort hann ætlaði ekki að kaupa lottó Því hann væri þrefaldur? Hann hló að spurningunni og sagði: Veistu hvað hún móðir mín sagði um happadrætti og Lottó?Nei sagði ég. Hann kom alveg að mér og hvíslaði: Hún sagði að þetta væri einfaldlega vitleysingaskattur sem allir borguðu með glöðu geði þó þeir vissu að þeir fengju ekki neitt í staðinn í 99,9 % tilfella, og ég hef ekki áhuga á að vera í þessum hópi, það er mitt mottó að kaupa aldrei Lottó. Hann gekk síðan inn í sjoppuna og skyldi mig eftir undrandi og orðlausan, sem ekki kemur oft fyrir mig.Eftir því sem árin líða og ég kaupi fleiri Lottómiða, sé ég alltaf  betur og betur að þetta er alveg hárrétt hjá þeirri gömlu, happadrætti og Lottó er hreinn vitleysingaskattur sem við borgum möglunarlaust þó við vitum að við fáum ekki neitt í staðinn.. Kannski læt ég verða af því einhvern tíman að hætta þessari vitleysu.

Sigmar Þór Sveinbjörnsson 

Vestmannaeyjar eru lika fallegar í svart hvítu

 Vestmannaeyjar  eru einnig  fallegar í svart hvítu. Mynd 1. Klifið og Heimaklettur og seinni myndin er Heimaklettur og allt hafnarsvæðið, Ystiklettur og Bjarnarey.

 

Afmæli hjá Gisla Sigmars

 

Mynd fremri röð tfv: Gísli Gíslason, Gísli Sigmarsson, Laufey Jörgensdóttir, aftari röð: Sigurður Gíslason , Óskar Friðrik Sigmarsson , Gissur Páll Gissurarson og Frosti Gíslason.

Heimaey fyrir gos

Nokkuð galar myndir frá Vestmannaeyjum, bátar á bóli og Nausthamarsbryggja ekki kominn

Höfnin og hluti af bænum á Heimaey, Bjarnarey á miðri mynd. Heimaklettur, Miðklettur, Ystiklettur og austurbærinn 

 Elliðaey og Bjarnarey, myndin tekin austur á urðum, tveir togarar á ytri höfnini.