Árgangur 1946 kom saman í Eyjum í ágúst 2010

 Aftasta röð t.f.v. Arnór Páll Valdimarsson, Hallgrímur Júlíusson, Jón Sighvatsson, Kornilíus Traustason, Birkir Pétursson, Kristján Valur Óskarsson , Friðþjófur Örn Engilbertsson, Ingi Júlíusson, Þorkell Andersen, Jónas Þór Steinarsson, Sigurður Jón Ólafs, Elías Þorsteinsson, Gísli Valtýrsson, Guðjón Guðnason, Guðmundur Sigurjónsson, Ingólfur Hrólfsson, Steinn Sveinsson, Vignir Guðnason.

 Næsta röð t.f.v: Ólafia Andersen, Rannveig Vigdís  Gísladóttir, Geirrún Tómasdóttir, Helga Hinriksdóttir, Hjördís Elíasdóttir, Ásta Arnmundsdóttir, Sigurjón Pálsson.

Fremsta röð t.f.v: Helga Herbertsdóttir, Sólveig Adólfsdóttir, Anna Jóhannsdóttir, Þura Guðlaugsdóttir, Guðrún Guðjónsdóttir, Magnúsína Ágústsdóttir, Jóna Sigurðardóttir,Bára Guðmundsdóttir, Kristin Valtýrsdóttir, Brynja Pétursdóttir, Sædís Hansen, Róbert Óskarsson, Þráinn Sigurðsson , Hildar Jóhann Pálsson.

 

 

 

Ég læt hér fylgja með eina gamla og góða af sama árgang.

Kær kveðja SÞS

 

Gamlir skipsfélagar á síld

 

Gamlir skipsfélagar á síld. Talið frá vinstri standandi: Einar Runólfsson, Velli með hatt. Ólafur Jónsson,  í Brautarholti með pípu.

Sitjandi t.f.v: Elías Sveinsson í Varmadal við Skólaveg, Halldór Halldórsson Helgafellsbraut 23 og Jóhann Bjarnason Hoffelli.

Matsveinanámskeið í Eyjum haustið 1937

Gömul mynd: Matsveinanámskeið í Vestmannaeyjum haustið 1937

T.f.v. efri röð: Kristján Torberg, Garðstöðum; Hlöðver Johnsen, Saltabergi ; Gestur Auðunsson, Sólheimum, Jóhann Kristjánsson, Bessastíg 10; Pétur Sigurðsson, Heimagötu 20; Pétur Guðbjartsson, Brimhólabraut 2; Fremri röð frá vinstri: Guðjón Jónsson, Vinaminni; Ármann Bjarnason, Laufholti; Sigurbjörn Stefánsson; Ögmundur Sigurðsson, Lambakoti; Vigfús Guðmundsson , Vallartúni.

Góðir kokkar eru ómissandi til sjós

 

Ég hef ekki sett margar myndir af skipskokkum hér á bloggið mitt, en góðir kokkar eru ómissandi um borð í öllum skipum.

Myndin er tekin úr gömlu Sjómannadagsblaði frá árinu 1969 og er af Hilmari Þorvarðsyni matsveini, þá skipverji á Örfyrisey. Hann er þarna að halda upp á 6000 tonna loðnuafla með heilsteik.

Nokkuð mörg ár eru síðan Hilmar hætti til sjós en hann er lærður bilamálari og hefur stundað þá iðngrein.

Skemmtileg mynd af kokkinum Hilmari

Dýpkunarskipið Grettir að störfum

  Dýpkunarskipið Grettir við dýpkunarstörf en því miður þekki ég ekki staðinn, en stóla á vin minn Lauga .

Grettir var smíðaður úr stáli  í Noregi 1977. ( vél fyrir sanddælur ekki skrúfu)

Grettir var skráður sanddæluskip. Hann sökk um 15 sjómílur norður af Garðskaga 4. mars 1983. Varðskipið Ægir var með Gretti í  togi  á leið frá Hafnarfirði til Húsavíkur. Engin maður var um borð þegar  hann sökk.

Myndir Guðmundur Ólafsson

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kafari í Hjálmbúningi að störfum

 

 Unnið við köfun þar sem notaður er hjálmköfunarbúningur.

Myndirnar tók Guðmundur Ólafsson heitinn (F. 14,Jan 1923 D. 30. mars 2004)sem vann til margra ára hjá Vita og hafnarmálastofnun.

Því miður þekki ég ekki mennina á myndunum nema manninn fyrir miðju á fyrstu mynd hann heitir Samúel Andresson og er færeyingur og síðar vann hann við köfun, ég væri þakklátur ef einhver sem les bloggið léti mig vita ef þeir þekktu mennina á myndunum. 

Ekki veit ég heldur hvar myndin er tekin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Góður harðfiskur hjá Friðborg ehf í Stykkishólmi

 

Á fyrstu myndinni er Valentínus Guðnason skipstjóri og harðfiskframleiðanda ( Valli ) í miðju, og næsta mynd er af harðfiskinum góða, og myndin hér fyrir neðan er af Elisabetu Björgvinsdóttir

 

Um síðustu helgi vorum við hjónin í Stykkishólmi á árshátíð með vinnufélögum Kollu,

Við gistum á Hótel Stykkishólmi sem er ágætis hótel með virkilega góðum mat og þjónustu.

Einn liður í þessari árshátíðarferð var að skoða harðfisk gerðina Friðborg ehf. Sem var stofnuð fyrir rúmum tveimur árum.

Stofnendur og eigendur Friðborgar ehf eru Valentínus Guðnason skipstjóri og kona hans Elísabet Björgvinsdóttir, en þau vinna sjálf að framleiðslunni.

Valentínus eða Valli eins og hann er oftast kallaður var áður en hann fór í harðfiskgerðina skipstjóri á Gullhólma SH 201 frá Stykkishólmi  og fleiri bátum. Hann var eins og margir sjómenn búinn að fá nóg af sjónum í bili að minsta kosti og fór því út í þetta fyrirtæki. Valli er þó ekki alveg búinn að segja skilið við sjóinn og bátana, hann rær á trillu á sumrin og fiskar þá grásleppu.

Maður fær sem sagt ágætis sögu frá Valentínus þegar maður heimsækir þetta ágæta fyrirtæki.  

En ástæða þess að ég ákvað að blogga um Friðborg ehf er að við sem þarna komum í heimsókn og smakk, vorum sammála um að þessi harðfiskur sem þau hjón framleiddu væri sá besti á markaðnum, hann slær meira að segja út þeim vestfirska sem ég kaupi oft í Kolaportinu.

Stjórn Slysavarnardeildar Eykyndils í Vestmannaeyjum 1970

Stjórn Slysavarnardeildar Eykyndils í Vestmannaeyjum 1970::

Fremri röð frá vinstri: Eygló Einarsdóttir, gjaldkeri, Anna Halldórsdóttir, formaður, Þórunn Sigurðardóttir, ritari,

Aftari röð t.f.v: Dagfríður Finnsdóttir, Sigríður Björnsdóttir, Sigurbjörg Guðnadóttir og Klara Friðriksdóttir.

Slysavarnardeildin Eykyndill hefur í gegnum árin verið ein öflugasta deild Slysavarnarfélags Íslands, við sjómenn eigum þeim mikið að þakka.

 

Minning um Mann Hannes Andresson

Hannes Andresson

 

Þann 5. nóvember 1968 fórst vélbáturinn Þráinn NK -70 austan við Vestmannaeyjar í aftaka veðri og stórsjó og brimi. Báturinn var að koma að austan af síldveiðum og var á leið til Vestmannaeyja. Ekkert fannst af bátnum þrátt fyrir mikla leit bæði með flugvélum og 40 bátum sem tóku þátt í leitinni.   Með bátnum fórust 9 menn sem allir voru búsettir í Eyjum nema einn.  Meðal þeirra sem fórust þennan dag var jafnaldri minn og skólafélagi Hannes Andrésson stundum nefndur Hannes í Holti.

Hannes var fæddur í Vestmannaeyjum 29. nóvember 1946 d. 5. nóvember 1968.

Foreldrar hans hjónin Guðleif Vigfúsdóttir frá Holti og Andrés Hannesson vélstjóri og skipstjóri í Eyjum til margra ára.

Hannes byrjaði kornungur  til sjós og var góður og ósérhlífinn sjómaður. 

Í Sjómannadagsblaði Vestmannaeyja1969 er í Hannesar minnst og er þar m.a.  ljóð eftir Björk er nefnist Sonarminning .

 

Frá móðir og föður: 

 

Sonur minn ég sárt þín sakna.

Sár er dagsins vökustund.

- Á morgni hverjum verða að vaka

og vita að næ ei þínum fund.

- Hann – með ljáinn beitta, bitra,

birtist- dagur varð að nótt.

Sjónum hvarfst þú, kæri sonur,

Í kalda gröf – svo varð allt hljótt.

 

Ég minnist þín er varst í vöggu,

Hve vænt mér þótti um brosið þitt,

- Sporin fyrstu. – Árin áfram

einatt glöddu hjarta mitt.

Þú varðst áfram eftir heima ,

Er æsku töldust liðin ár.

-  Mamma og pabbi eru orðin

ein. – Nú ríkir hryggðin sár.

 

Við þökkum sonur ástúð alla,

alla gleði og brosið þitt.

Ég á helga hjartans minning,

sem huggar særða geðið mitt.

Samverunnar sælustunda

Sífellt geymist minning björt.

Hún linar sviða innri unda –

að ending hverfur nóttin svört.

 

Þökk sé Guði sem gaf þig sonur. –

Hann gefi þrek á reynslustund.

Hann gaf og tók, hans verði vili.

 - Þig, vinur, fel hans kærleiks mund.

Sofðu rótt. Í kaldri hvílu

Kristur vakir yfir þér. –

Góða nótt, unz  Guð oss kallar

að ganga í lífsins dýrð hjá sér.

 

 ( Björk) 

Björk var skáldanafn en hún hét Margrét Guðmundsdóttir og bjó að Vallargötu 6.

Er ekki þarna verið að misnota Sjómannadagurinn ???

 

Þessi frétt af uppsögnum þriggja stýrimanna af Smáey VE er að mínu viti ekki viðeigandi.

 

Ég ætla ekki að gera lítið úr kvótaskerðingu þeirra útgerða sem fyrir henni hafa orðið, og ég get vel skilið útgerðarmenn sem hafa á undanförnum árum keypt aflaheimildir fyrir hundruð miljóna sem svo með einu pennastriki er strokað út af stjórnvöldum. Ég ætla ekki að fara að hætta mér út í umræðu um kvótakerfið sem slíkt, enda hef ég ekki hundsvit á því, veit bara að það þarf að gera lagfæringar á því, svo sátt náist um þetta umdeilda kerfi.

Það sem mér líkar ekki, er þessi fréttaflutningur sem er beinn áróður að mínu viti, þarna er verið að nota uppsagnir sjómenna til að þrýsta á stjórnvöld. Við skulum skoða þessa frétt í Fréttablaðinu sem fréttaritarinn / Óskar skrifar.

 

Fyrirsögn Fréttar:

Bergur/Huginn í Vestmannaeyjum ætlar að leggja Smáeynni á Sjómannadaginn.

Í fyrsta lagi er fyrirsögnin að mínu mati óviðeigandi.

Hvers vegna er þarna nefndur hátíðardagur sjómanna Sjómannadagurinn ? það eru 4 mánuðir í Sjómannadaginn en uppsagnarfrestur er 3 mánuðir.   

Í öðru lagi  er sagt að það hafi verið sagt upp skipstjóra og tveimur stýrimönnum þar sem þeir séu á þriggja mánaða uppsagnafresti. Síðan segir að það eigi að færa þessa þrjá skipstjórnarmenn yfir á hin skipin Vestmannaey og Bergey.

Hvað með þá skipstjórnarmenn sem eru fyrir á þeim skipum?? Fá þeir kannski uppsagnarbréf sem segir að þeir eigi að taka pokann sinn á hátíðardegi sínum Sjómannadeginum.

Hvað með vélstjórana, sem einnig eru með þriggja mánaða uppsagnarfrest ? Þarf ekki að hóta þeim að þeir verði atvinnulausir á hátíðardegi sjómanna Sjómannadegi ??

 Síðan er sagt að tólf til sextán séu í áhöfn Smáeyjar VE og þeim hafi verið tilkynnt að frekari uppsagnir séu fyrirhugaðar. Þetta er að mínu viti illa dulbúinn áróður sem stenst ekki skoðun.

 

Ég hef lengi verið þeirrar skoðunar að sjómenn þurfi að fara að gera sér grein fyrir því, að það þarf að ráða fagmenn í að svara þessum lúmska áróðri sumra útgerðarmanna. Þeir forustumenn sem nú eru í forustu sjómanna virðast ekki vilja standa í þeirri vinnu að svara áróðursgreinum, og sjómennirnir sjálfir eru í dag ekki í aðstöðu til þess af óeðlilegum ástæðum sem ég þarf ekki að nefna.