Þjóðhátíðarmyndir

 

 Myndirnar eru frá þjóðhátíð í fyrir margt löngu.

Þarna á fyrstu mynd sést  vatnspósturinn þar sem lengst af var tekið vatn fyrir eyjabúa áður en vatnsleiðslan kom milli lands og Eyja.

Þessar myndir frá Sigurði Sig. eru öruglega frá einni fjölmennustu þjóðhátíð sem haldin hefur verið gegnum tíðina. Ég man ekki ártalið.

 

 

 

 

 

 

 

Miningar frá Eyjagosinu 1973

 Ég setti hluta af þessari sögu á bloggið mitt árið 2008  en finnst þetta meiga koma hér aftur með öllum þessum gosmyndum hans Sigurðar Sig.

 

 

Saga frá Eyjagosinu 1973.

Við vorum á fyrstu dögum gossins í ferð til Eyja á Elliðaey VE að ná í búslóðir og aðra  nauðsynlega hluti sem okkur vanhagaði um. Á þessum tíma gekk þetta þannig fyrir sig að menn biðu fyrir utan húsin sín með hluta af búslóð sinni sem þeir vildu flytja til lands, oft hlutir sem mönnum þótti vænt um og voru ekki tilbúir að skilja eftir, þetta var eðlilegt því fljótlega eftir að gosið hófst var farið að stela verðmætum úr yfirgefnum húsum. Þegar bíll keyrði framhjá og pláss var á pallinum, reyndu menn að stoppa bílinn og koma einhverju af sínum eignum í bílinn og bátana og þannig upp á land. Við höfðum verið að taka búslóð austarlega í bænum en þurftum að hætta vegna öskufalls en askan festist í húsgögnum sem þegar voru kominn á bílpallinn. Við þurftum því að flýja úr austurbænum og koma okkur vestar í bæinn þar sem var minna öskufall . Var því ákveðið að fara með það sem komið var á pallinn niður í bát þó bíllinn væri ekki fullhlaðin. Þegar við komum vestar í bæinn minkaði öskufallið mikið og var svo til hætt þegar við keyrðum framhjá húsi þar sem eigandinn stóð á tröppunum og veifandi til okkar og bað um að fá að setja dót upp á bílpallinn, þar sem þó nokkuð pláss var eftir. Ákveðið var að stoppa og fylla bílinn og við strákarnir hoppuðum af bílpallinum og byrjuðum að bera kassa og ýmsan varning út úr húsinu. Þetta gekk vel en með því síðasta sem við bárum út var forláta skrifborð sem maðurinn bað okkur að fara vel með . Þegar við vorum næstum búnir að fylla bílinn byrjaði aftur öskufall og þá varð bílstjórinn órólegur enda bíllinn orðinn fullur af dóti, ég bíð ekki lengur sagði hann og hoppaði upp í bílinn og setti í gang. En maðurinn bað hann að bíða augnablik meðan hann færi inn í húsið og næði í útvarp sem hann hefði nýlega keypt, hann hljóp inn og kom með útvarpið í fanginu. Ég tók við því á meðan maðurinn klifraði upp á pallinn. Þetta var ílangt útvarp í kassa úr tekki  og auðsjáanlega nýtt, maðurinn settist á skrifborðið og hélt á útvarpinu í kjöltu sér og reyndi að skýla því fyrir öskufallinu.

 

 

Vörubíllinn tekur af stað og stefna tekin á Friðarhöfn þar sem báturinn var. Keyrt var frekar greitt þar sem mikið öskufall var, en vegna þess að mikil aska var á götunum hossaði bíllinn mikið. Þegar komið var niður á Strandveg gerðist óvænt atvik, maðurinn með útvarpið  sem setið hafði og hossað á skrifborðinu hlunkaðist nú allt í einu niður þegar skrifborðplatan gaf sig og brotnaði í tvennt, við það virtist hann ósjálfrátt henda útvarpinu upp í loftið þannig að það flaug í fallegum boga aftur fyrir bílinn og í götuna og mölbrotnaði. Maðurinn kallaði; útvarpið, útvarpið stoppið þið ég verð að fá útvarpið, en bilstjórinn heyrði ekki neytt og við sáum að útvarpið var ónýtt og engin ástæða til að stoppa til að hirða það upp. Ferðinni var því haldið áfram niður á bryggju þar sem bíllinn var tæmdur um borð í bátinn og gekk það vel, Maðurinn minntist ekki meira á útvarpið fína né ónýta skrifborðið.

 

 

 

 

AEG Lafamat þvottavélin

 Þennan sama dag var verið að skipa út búslóð í annan bát sem var við sömu bryggju og við,  þar var verið að hífa AEG Lafamat þvottavél (sem voru mjög þungar) um borð og skipstjórinn var uppi á bíl, hann hafði sett einfalda stroffu utan um þvottavélina sem hann átti sjálfur. Sá sem var á spilinu kallaði til hans og spurði hvort nóg væri að setja einfalda stroffu á þvottavélina ? Já sagði eigandinn ákveðin, hífaðu hana bara um borð. Þegar byrjað var að hífa herti hann stroffuna að þvottavélini og hún tókst á loft og var komin yfir bátinn miðjan þegar hún fór að halla ískyggilega mikið í stroffunni. Skipstjórinn sá hvað verða vildi og bað spilmanninn að reyna koma henni rólega aftur upp á bílpallinn en mjög lágsjávað var. Þegar  spilmaðurinn ætlaði að svinga þvottavélinni aftur upp á bílpall, losnaði hún úr stroffunni og húrraði alla leið niður í lestina. Þar fór hún í klessu og var handónýt eftir fallið, en þó slæmt hafi verið að eiðileggja þvottavélina þá var það einskær heppni að hún skyldi ekki lenda á þeim mönnum sem voru niðri í bátnum að taka á móti henni.

 

 

Eftirminnileg setning Vélstjórans.                                                                                                Það er mér minnistaætt þegar við sigldum út úr höfninni og fyrir klettinn hvað gosið var óhugnalega  tignarlegt. Þegar við vorum komnir vestur úr Faxasundi tók ég við stýrimanns- vaktinni ásamt eldri manni sem var á vélstjóravakt. Þegar við komum fyrir Eiðið blasti gossprungan við okkur og sást mjög greinilega, þetta var eins og skurðsár sem fossblæddi úr. Vélstórinn sem var frekar fámáll maður og hafði ekki sagt mikið frá því við lögðum úr höfn, horfði á þetta náttúrufyrirbrigði og sagði þessa setningu sem ég gleymi aldrei:  Flest kemur nú fyrir okkur Eyjamenn ; fyrst er það tyrkjaránið og svo er það þetta helvíti. Það var eins og hann hefði lifað báða atburðina en tyrkjaránið var árið 1627.

 

Myndirnar lánaði mér Sigurður Sigurðsson frá Stakkagerði

 

Kær kveðja SÞS

 

Sigurður Sigurðsson frá Stakkagerði

 

Myndin er af Sigurði Sigurðsyni frá Stakkageri tekin í ágúst 1963, þarna er hann kokkur á Erlingi VE og er að hella upp á kaffi  fyrir kallana. Þetta sama ár var Siggi útskrifaður vélstjóri með 400 hestafla réttindi, en var beðinn um að vera kokkur þessa vertíð. Að eigin sögn hafði hann ekki mikla reynslu í eldamensku en þjálfaðist í því er líða tók á vertíðina. Það var oft erfitt að fá matsveina á báta á þessum tíma enda starfið oft á tíðum erfitt og vanmetið.

Á þessum árum var ávalt stór pottur fullur af sjóðandi vatni á eldavélinni þannig að það tók ekki langan tíma að hita kaffi.

Minnismerki á kirkjulóð Landakirku

  

Á þessari mynd er minnismerki um drukknaða, þá sem hafa hrapað í björgum og þá sem hafa farist með flugvélum. Minnismerkið er eftir Guðmund Einarsson frá Miðdal  og er staðsett á lóð Landakirkju í Vestmannaeyjum.

 Einu sinni á ári, það er á Sjómannadaginn er borinn blómsveigur að þessu minnismerki til minningar um þá sem látist hafa af áðurnefndum slysförum. Þessi athöfn er ákaflega áhrifamikil og öllum minnistæð sem hafa fylgst með henni. Einar Gíslason í Betel sá lengst af  um þennann þátt Sjómannadagsins með eftirminnilegum hætti, en er hann féll frá tók vinur minn Snorri Óskarson við af honum og hefur hann gengt þessu hlutverki síðan og farnast það vel eins og Einari frænda hans. 

Á Sjómannadaginn árið 1999 Báru hjónin Óskar Þórarinsson og Ingibjörg Andersen blómsveig að minnisvarðanum og er myndin tekin við það tilefni.

kær kveðja SÞS

Mótornámskeið Fiskifélags Íslands 1965 - 1966

 

 Nemendur og kennari á motornámskeiði Fiskifélags íslands  haldið í Vestmannaeyjum 1965 til 1966. Mótornámskeiðið gaf réttindi til að vera vélstjóri með 400 hestafla vélar, en flestir bátar í eyjum á þessum tíma voru ekki með stærri vélar. Jón Einarsson forstoðumaður skólans kenndi einnig vélfræði í Stýrimannaskólanum í Vestmannaeyjum.

1. röð tfv; Ólafur Örn Kristjánsson, Halldór S. Þorsteinsson, Jón Einarsson forstöðumaður, Vöggur Ingvarsson, Agnar Pétursson.

2. röð tfv; Friðrik Ólafur Guðjónsson, Sævaldur Elíasson, Guðmundur Stefánsson, Garðar Þ. Magnússon, Gunnar Sigurðsson.

3. röð tfv; Arnar Einarsson, Ragnar KR. Sigurjónsson, Hjálmar Guðmundsson, Guðmundur Sigurjónsson.

4. röð tfv; Stefán Pétur Sveinsson, Helgi Leifsson, Hannes Bjarnason, Baldur Bjarnason.

Hægt er að stækka myndirnar með því að tvíklikka á þær.

Kær kveðja SÞS

Stýrimannaskólinn í Vestmannaeyjum 1969 til 1970

 

Nemendur og kennarar í Stýrimannaskóla Vestmannaeyja 1969 - 1970 

1. röð tfv; Þorsteinn Lúter Jónsson kennari, Steingrímur Arnar kennari, Guðjón Ármann Eyjólfsson skólastjóri, Brynjólfur Jónatansson kennari Hallgrímur Þórðarson kennari.

2. röð tfv; Óskar Kristinsson, Jóel Andersen, Ólafur Jóhann Rögvaldsson, Benóný Benónýsson

3. röð tfv; Ásgeir Jóhannsson og Sævaldur Elíasson.

4. röð tfv; Haukur Böðvarsson, Lýður Viðar Ægisson, Jakop Jóhannesson, Guðmundur Hreinn Árnason.

Myndina lánaði mér Sævaldur Eliasson en myndirnar tók Óskar Björgvinsson ljósmyndari.

Frábært viðtal við Sveinbjörn Hjálmarsson

 Mig langar að benda á frábært viðtal við Sveinbjörn Hjálmarsson um Guðrúnarslysið 23. janúar 1953, viðtalið tók Arnþór Helgason bloggvinur minn, sjá slóð hljód.blogg.is hér neðst. 

kær kveðja SÞS

 

Guðrúnarslysið 23. febrúar 1953

Hinn 23. Febrúar árið 1953 hvolfdi Guðrúnu VE 163 og fimm menn fórust. Fjórir komust af. Þeim vildi til happs að gúmíbjörgunarbátur var um borð og skolaði þeim á land skammt undan Hallgeirsey í Landeyjum.

Í þættinum, sem hér er birtur, segir Sveinbjörn Hjálmarsson, einn þeirra, sem komust af, frá þessum atburðum og draumum sem honum tengdust. Einnig er skotið inn athugasemdum Jóns Björnssonar frá Bólstaðarhlíð o.fl.

Þátturinn er birtur á mp3-sniði í 56 bita upplausn. Þeir, sem hafa hug á hljómbetra eintaki, geta haft samband við ritstjóra þessarar bloggsíðu.

Hlustendum skal bent á að þeir geta halað niður mp3-skránni og er það e.t.v. betra en að hlusta beint af netinu. Þátturinn er rúmar 43 mínútur og frásögnin tekur á.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Guðrúnarslysið 23. febrúar 1953

 http://hljod.blog.is/blog/hljod/

 

Á netavertið á Ófeigi II VE.

 Baujan tekin það er auðsjáanlega ekki mikill fiskur í netunum þegar horft er yfir úrgreiðsluborðið, en það var ekki vanalegt hjá Einari Ólafsyni sem var skipstjóri á Ofeigi II. þegarSigurður Sigurðsson tók þessar myndir. Sennilega er verið að taka þarna upp netin þar sem dregið er í eins og kallað er.

 Gunnar Árnason við úrgreiðsluborðið ég þekki ekki þann sem er við hliðina á honum. Þeir voru flott klæddir á þessum árum þeir Gunnar Árnason og Ragnar Sigurbjörnsson báðir í flottum peysum, þarna er ekki brælan örugglega komið vor.

 Því miður man ég ekki nafnið á þessum sem hér er í sjóstakknum með flotta prjónapotlu, en á seinustu myndinni er er Einar Ólafsson skipstjóri  í peysu. Ég þekki ekki manninn á bryggunni sem er í stakknum. Hjólið á líklaega Sigurður Sigurðsson sem tók allar þessar myndir.

Eftirfarandi athugasemd sendi mér vinur minn Þórarinn Sigurðsson og þakka ég honum kærlega fyrir:

Sæll vertu Simmi..Maðurinn með baujuna heitir Steingrímur Sigurðsson og byr á Egilsstöðum.Sá við Hliðina á Gunnari er sennilega Hjálmar frá Borgarfirði eystri. Sá við hliðina á Ragga er Már Jónsson kennari.Sá með húfuna er Jón Gunnlaugsson bróðir Sverris á Vestmannaey og þessi á brygguni er Hjálmar frá Bakkafirði bróðir konu Jögvans í ríkinu. kv ÞS

Fleiri gosmyndir frá Eyjum

 Hér er hraunrenslið stopp við Fiskiðjuna, konan á myndinni er Gréta Kortsdóttir kona Sigurðar Sigurðssonar sem tók þessar myndir

 Þessar myndir eru frá Kirkjuveginum en Sigurður bjó í þessu húsi þegar gaus í Eyjum 1973.

 Þessar myndir eru teknar af húsum sem eru við Vestmannabraut og Faxastig lengst til hægri er Betel við Faxastíg , á seinustu myndinni er Gréta Kortsdóttir og Kort faðir hennar að  vinna við að hreinsa lóðina við hús Korts.

 

 

 

Kranamenn SÓ

 

Er einhver sem þekkir þessa menn á myndinni ??

Kraninn var 1973 í eigu Sigurðar Óskarsonar kafara.

Nokkrir hafa haft samband vegna nafna á þessum mönnum á myndinni: tfv: Ágúst Erlingsson, Hafsteinn Guðjónsson, Ólafur Óskarsson, menn eru ekki sammála um þann lengst til hægri.