Á Ytri höfninni í Vestmannaeyjum. Fylluljóð eftir Gylfa.

 

 

Athugasemdir

[Sigmar Þór Sveinbjörnsson, 19.2.2017 kl. 23:13]

Fylluljóð eftir Gylfa (Guðna Eyjólfsson kyndara)

 

    

 Hér er herskipið Fylla á ytri höfninni í Vestmannaeyjum þarna við Klettsnefið. Fylla var eitt af stæðstu herskipum dana og var við gæslu hér við land, myndina fann ég í gömlu albúmi sem mér var gefið.

 

  

 Fylluljóð eftir Gylfa.

 Gylfi sá er ljóðið kvað var Guðni Eyjólfsson kyndari í Gasstöðinni í Reykjavík. Hann var einn hinn mikilvirkasti  og vinsælasti í hópi gamanvísnaskálda á þessum árum, þriðja áratugarins.

    

Lag: Kväservals

Á sumrin er gaman að ganga sjer

um göturnar eftir að rökkva fer,

ef ,, Fylla” er liggandi úti’ í ál,

og ekki’ er á varðbergi nokkur sál.

  Gæti jeg krækt í danskan dáta,

  sem dálítið borðalagður er,

  þá mundu þær Runa og Ranka gráta

  og rauðeygðar stara á eftir mjer.

 

Hún Ólafía’ er að vara’ os við

að vingast við pilta’ að dönskum sið;

það dragi á eftir sjer dilka smá,

er dálítin tími’ er liðin frá.

   Gæti ég o.s.frv.

 

Já sú getur ritað oss ráðin fín

með reynsluna’ og gráleitu hárin sín,

því hún hefur aldrei þá sælu sjeð

að sitja í faðmlögum dáta með.

  Gæti ég o.s.frv.

 

En nú skal ég segja ykkur sögu af mér;

jeg sá það eitt kvöld, hvar hann Jensen fer;

þá kalla jeg í hann að koama þar.

,, Ó, Kæreste” , segir hann, ,, hva’beha’ r”.

  Gæti ég o.s.frv.

 

Ég varð þá dálítið undirleit –

almættið sjálft það á hæðum veit – ,

er gengum við þarna hlið við hlið,

og hann var að spjalla -  um lágnættið.

  Gæti ég o.s.frv.

 

Svo gengum við saman, uns sólin var

sigin í bládjúpu öldurnar;

þá settumst við úti’ undir Granda- garð.

Ó guð, hvað hann Jensen þá sætur varð.

  Gæti ég o.s.frv.

 

Svo kisti hann mig ellefu kossa þar,

sem kvöldskugginn mestur var,

og sagði: ,, Du er so söd og fin”,

södeste, elskede Pigen min”.

  Gæti ég o.s.frv.

 

En þá heyrðist blástur við bryggjusporð;

mjer brá, svo því lýsa’ ekki nokkur orð,

því bátskömmin litla beið þar nú,

og bjáninn hann Jensen minn þotinn var.

  Gæti ég o.s.frv.

 

Jeg sá þá, hvað herstjórnin hláleg er

Að heimta hann Jensen minn strax af mjer,

Fyrst átti jeg kost á að eignast mann,

Svo indælan , sætan og ,, dannaðan”

  Gæti ég o.s.frv.

 

Seinna jeg ein út á Granda gekk.

Ó, guð, hvað jeg ákafan hjartslátt fékk,

því Jensen og Sigga sátu þar

í sömu laut og jeg forðum var.

  Gæti jeg krækt í danskan dáta,

  sem dálítið borðalagður er,

  þá mundu þær Runa og Ranka gráta

  og rauðeygðar stara á eftir mjer.

                     -   Gylfi