Ótrúleg frétt af Kútter Sigurfara

                                                                               

 Enn og aftur kemur það í ljós að ekki er nokkur  vilji til að varðveita gömul skip hér á landi, þó til séu örfáar undantekningar eins og með Húna II. sem nú er staðsettur á Akureyri og er svo sannarlega Akureyringum til sóma rétt eins og frábært Flugminjasafn þeirra. 

Á Akureyri var stofnað félag sem kallað er Hollvinir Húna II. ef ég man rétt. Ég hef kynnst hollvinafélögum ágætlega þegar ég hef verið að gera skoðanir á skipinu og verð að segja að þeir eru ótrúlegir. Flestir eru þeir komnir á eftirlaun og vinna þarna við skipið í sjálfboðavinnu en fá styrki frá Akureyrabæ og fleiri fyrirtækjum að mér er sagt. Þessu skipi er búið að koma í mjög gott horf og því verður örugglega haldið við um ókomin ár.

Í bæklingi sem Hollvinir gáfu út er eftirfarandi vísa  sem gæti verið okkur til eftirbreytni :

  Þú átt að vernda og verja

  þótt virðist það ekki fært

  allt sem er hug þínum heilagt

  og hjarta þínu kært.

 

 

En áfram með fréttina af Kútter Haraldi en þar segir m.a.

 Bæjarráð óskaði eftir umsögn hjá stjórn Byggðasafnsins í Görðum sem er í eigu Akraneskaupstaðar og Hvalfjarðarsveitar um hvað gera skyldi við milljónirnar fimm frá forsætisráðuneytinu. Lagði það til að rúm ein milljón færi í að leita eftir styrkjum til endurbóta, bæði erlendis og hér heima, og afgangurinn, 3,9 milljónir króna, í að koma heillegum hlutum kúttersins í forvörslu og geymslu þar til hægt verður að fjármagna endurbyggingu. Sem sagt að taka hann í sundur

 

"Bæjarráð á eftir að fjalla um þessa samþykkt stjórnarinnar. Hver endanleg niðurstaða verður eigum við eftir að sjá," segir Regína og bætir við að tillögur um ráðstöfun fjármagnsins þurfi að leggjast fyrir Minjastofnun.

 

Hún reiknar með því að ef taka þarf kútterinn í sundur þurfi meira fjármagn að koma til og bætir við að brýnt sé að ráðist verði í aðgerðir sem allra fyrst. "Þetta er merkilegt skip. En kútterinn getur ekki staðið svona lengur, hann er að skemmast."

Er ekki eithvað bogið við þessi skrif ? Þarna fá menn fimm miljónir sem er auðvitað ekki miklir peningar í svo stórt verkefni. En þeir ætla að nota rúma eina miljón til að leita að styrkjum og 3,9 miljónir í að taka skipið í sundur.

Að sækja um styrki er  er nú líklega gert með bréfaskriftum eða tölvupóstum, varla kostar það rúma miljón, nema menn ætli að nota gömlu aðferðina og senda mann og annan til að leita að styrkjum.   Og hvað er meint með að taka skipið í sundur, það er líklega verið að tala um að taka af því möstrin og tilheyrandi hluti. Varla verður skipið rifið allt í sundur, það er að segja byrðingur, bönd og dekk, það vari meiriháttar mál og líklega mjög kostnaðarsamt og ólíklegt að það yrði nokkurn tíman sett saman aftur. Ég held að það væri skinsamlegra að setja þessa peninga í skipið sjálft.

Það vantar sterka málsvara þeirra sem vilja varðveita gömul skip, ég skora á þingmenn að taka þetta mál upp og koma Kútter Harldi í viðunandi horf á næstu árum. Ég tek undir það að þetta er stórmerkilegt skip.

 

 

Athugasemdir

[Jóhann Elíasson, 6.2.2014 kl. 18:44]

Fyrst, þegar ég las fréttina, trúði ég ekki mínum eigin augum.  Hugmyndin, i mínum huga, er arfavitlaus og stórhættuleg.  Fyrir það fyrsta er það ekki nokkur spurning að ef þessar hugmyndir um að taka skipið í sundur verða að veruleika, verður það ALDREI sett saman aftur og yrði að eilífu glatað.........

[Sigmar Þór Sveinbjörnsson, 6.2.2014 kl. 20:16]

Heill og sæll Jóhann og takk fyrir inlitið og athugasemd. Þetta sem þú segir er nákvæmlega sama og ég hugsaði þegar ég las fréttina. Það getur varla verið að þetta fólk viti hvað það er að tala um þegar það heldur að það sé hægt að rífa skipið og setja það í geymslu og setja það svo saman einhverntíman seinna. Það er líka furðulegt að ætla að setja rúma miljón í að sækja um styrki í þetta verkefni. Þarna finnst mér eithvað mikið vanta til að dæmið gangi upp.

[Húsari. (IP-tala skráð) 7.2.2014 kl. 17:20]

Sæll Sigmar.

Kútter Sigurfari er alónýtur, grautfúinn og stendur ekki
undir sjálfum sér lengur.

Saga þessa kútters í seinni tíð er hörmungarsaga og mest fyrir
þá sök að augljóst var fyrir margt löngu að kunnátta var ekki fyrir
hendi til að varðveita skip þetta. Því fór sem fór.

Bæjarstjórn Akraness gerir greinilega það besta sem hún getur
í þessari stöðu og ekkert óeðliegt við það að taki tíma og
fjármuni að kanna og prófa það sem hugsanlega gæti komið
að gagni en sjálfur er ég þeirrar skoðunar miðað við
framkomnar upplýsiungar og ástand skipsins að hætta beri
þegar í stað fjáraustri í kútter Sigurfara; reginhneiksli
að tugmilljónir á tugmilljónir ofan skuli hafa vera kastað
í þetta. 

[Sigmar Þór Sveinbjörnsson, 7.2.2014 kl. 20:56]

Heill og sæll Húsari. Mér sýnist svona á þínum skrifum að þú hafir ekki mikin áhuga á varðveislu gamalla skipa.

[Húsari. (IP-tala skráð) 7.2.2014 kl. 21:25]

Heill og sæll, Sigmar.

Þakka þér fyrir svarið.

Ég hef ekkert á móti varðveislu gamalla skipa.

Og vissulega hefði það verið fagnaðarefni ef
það ævintýr hefði gengið upp sem kútter Sigurfari í raun og
sann var; að geta varðveitt slíkt einstakt skip en úti er ævintýri
því skipið er raunverulega svo illa farið að næst er að
það týnist í sjálfu sér og safnist saman í frumeindir sínar
við það eitt ef hóstað væri í næsta nágrenni við það.

Skoðaðu Sigurfara og kynntu þér ástand kúttersins
og síðan væri gaman að lesa úttekt þína hér á þessu bloggi
hvort heldur síðla vetrar eða í sumar eða hvenær svo sem
það birtist.

[Sigmar Þór Sveinbjörnsson, 8.2.2014 kl. 23:14]

Heill og sæll aftur Húsari og takk fyrir þessar athugasemdir þó ég sé ekki sammála þér. Gott að þú ert ekki á móti varðveislu gamalla skipa, þó ég þikist vita að þú sert ekki mikill áhugamaður um slíkt.  Það eru líklega 15 ár síðan ég kom í Kutter Sigurfara og fór þá um borð í hann. Þá leit skrokkurinn ekkert rosalega illa út en mér er minnistætt að bóman á formastrinu sem var liklega ekki svo gömul, var orðin mjög illa fúin, þá hugsaði ég með mér að þarna hefði ekki verið valið gott efni í hana. Ég hef ekki skoðað skipið síðan þá, en það hafa örugglega verið gerð upp ver farin skip en Sigurfari, vilji er allt sem þarf. Ég veit ekki hvað þú hefur mikla þekkingu á því að meta ástandið á skipinu, en alla vega þikist ég vita að lýsingar þínar eru nokkuð öfgakendar.

 Kær kveðja

[Húsari. (IP-tala skráð) 9.2.2014 kl. 10:09]

Sæll Sigmar.

Þakka þér fyrir svarið.

Á vef Safnasvæðisins á Akranesi stendur eftirfarandi:

"Ástand Kútters Sigurfara er nú orðið mjög bágborið, svo
slæmt í raun að hættulegt er orðið að fara um borð. Nú
er því bannað að fara um borð í Kútterinn."

Í Fréttatímanum 10.feb. 2012 er vísað til greinar sem
Árni Múli Jónasson, bæjarstjóri skrifaði í Skessuhorn
þar sem segir orðrétt:

"Að óbreyttu og raunar mjög fljótlega verður kútterinn
orðinn ónýtur, eða a.m.k. svo illa farinn að hætta getur
skapast af honum fyrir börn og fullorðna og því er
óhjákvæmilegt að fjarlægja skipið af Safnasvæðinu
á næstu misserum ef ekkert verður að gert.“ 

Og áfram heldur sá mæti maður, Árni Múli Jónasson:

"Valið stendur á milli þess að hefja, helst strax á
þessu ári, framkvæmdir sem miða að því að koma skipinu í
skjól eða að taka ákvörðun um að hluta skipið niður og
fjarlægja af Safnasvæðinu og/eða líta svo á að skipið sé
ónýtt og farga því."

Í inngangi Morgunblaðsins 3. des. 2012 að grein sem ber
heitið Skipavernd segir svo:

„Tréskip fúna í naustum, það er vitað. Slíkt gerist ef
tréskip eru höfð á landi svo árum skiptir. Sorglegasta
dæmið hér á landi er efalaust kútter Sigurfari á
Akranesi. Hann er allt að því ónýtur, segir Þorsteinn
Pétursson (Steini Pé), áhugamaður um varðveislu gamalla
skipa, í grein í Morgunblaðinu í dag."

Ég tel það því hafið yfir allan skynsamlegan vafa
að Bæjarstjórn Akraness hafi gert það sem í hennar valdi
stóð til að bjarga þessu skipi en 60 milljónir skiluðu
sér ekki frá Menntamálaráðuneyti árið 2007 og einnig
virðist ráðagerð sem miðaði að því að gera skipið upp
á staðnum ekki frekar hafa gengið eftir
en þar var gert ráð fyrir kostnaði uppá 117 milljónir.

Verkefni þetta virðist hafa verið stærra í sniðum,
vandasamara en ætlað  var og kostnaður við það hverju
bæjarfélagi ofviða. Að einhverju leyti var það sambærilegt
því verkefni Norðmanna að bjarga Gaukstaðaskipinu sem fannst í
Gokstad í Noregi árið 1880.

Til er lýsing á því hvernig menn stóðu að því verkefni
og sést þá vel að þrátt fyrir góðan vilja að þá  hafi
kútter Sigurfara og Akranesbæ tæpast verið skapað annað
en að skilja.

Læt ég síðan þér og öðrum eftir að meta hversu öfgar voru
miklir sem í frammi voru hafðir af minni hálfu!